Ik kom van ver, maar blijf niet lang

1997 - Last days of summer, baby

Wanneer zijn relatie en muziekcarrière simultaan tot een einde komen, keert de dertigjarige Gus voor het eerst in lange tijd terug naar zijn geboortedorp, de plek waarvan hij als tiener gezworen had er nooit meer terug te keren. Het lijkt wel alsof de tijd er sinds zijn vertrek heeft stilgestaan. Op het televisietoestel in de hoek van de lokale bar speelt nog steeds hetzelfde programma, ook de toogpraat klinkt als een heruitzending.

De jongeren Cas, Frank & Saul, slijten er hun dagen tussen skatepark en repetitiekot. Ze dromen luidop van een succes als dat van hun grote rockheld Gus Jenssen, nietsvermoedend dat deze enkele straten verderop in de zetel van zijn broer ligt te stinken. Net wanneer het lijkt alsof alles voor eeuwig en altijd hetzelfde zal blijven, volgt een nacht die alles verandert… Of toch lijkt te veranderen… Of toch niet?

Ward Zwart en Enzo Smits bouwen in ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’ verder op thema’s waarvan de blauwdrukken reeds terug te vinden waren in de korte verhalen van ‘Wolven’ (Bries, 2016). Overstuurde gitaren begeleiden dromerige potloodtekeningen en nemen je mee in een filmische vertelling over wat het betekent om te vertrekken, maar ook om thuis te komen.