Van Kim verspreidde zich ook nog:
- Uitzonderlijk zwaar vervoer 2001
- De vlucht van de kloothommel 2002
- Esther Verkest 1 De wraak van de clown 2003
- Esther Verkest 2 Esther tiert welig 2004
Inleiding van Marcel Vanthilt Het was een dinsdag in februari, ja zelfs 1 februari. Kunstenaar Kim & ik hadden een date in een godvergeten bistro in het Leuvense. Café “De Welriekende Strontkar” op de Steenweg Naar Nergens, de klok zei 15u35.
Kunstenaar Kim was te laat, 5 minuten oké, maar toch: te laat. Ik, altijd véél te vroeg & reeds om 15u15 ter plekke, nuttigde intussen 2 dagsoepen met roomchampignons & goot er uit pure verveling 5 koffies bovenop. Ik hing, hevig bwurpend, in de sansevaria’s als kunstenaar Kim (eindelijk! 5 fokking-minutes too fokking-late!) binnenwaaide.
Ik bwurpte stevig in zijn richting, in de hoop hem in roomchampignons ‘n nooit meegemaakte versoepingsdood te bewerkstelligen, maar zag mij beleefdheidshalve smelten voor de ongebreidelde charme van de man in persoon. Het kwam namelijk meteen goed! Hij had de door mij, ijdel & wel, hartsgrondig verlangde cartoon gewoon bij zich. In 2 exemplaren nog wel: de originele pentekening uit “De Morgen” èn een biezonder smaakvol ingekleurde computerprint. Ik kon hem nu al zoenen, maar helaas: hij bleek getrouwd & volledig voor-de-vrouwen. Hetgeen ook voor mij gold, dus dat was alweer ‘n band! Of die cartoon in dit boek staat, weet ik niet.
Wat ik wèl weet is dat het ‘n leuke cartoon was! Getekend ten tijde van de preselecties voor “Eurosong for Kids”, waar ik - mijn God, wat wordt men getypecasted! - als boeman in de jury zat. Een wenend jongetje staat in pijama bij de sofa van z’n ouders. “Maar nee”, zegt de papa in de sofa, “er zit geen Marcel Van Tilt onder je bed!”. Gevat, toch? En dat is wat kunstenaar Kim een kunstenaar maakt: hij pakt het moment in één quasi nonchalante kribbel.
Dat je dat èlke dag kan, in “De Morgen” of elke week, in “P-Magazine”: daar kan ik met mijn verstand niet bij. Het is een talent dat niet te meten is. Men moet Kim, dacht ik in dat godvergeten bistrootje-van-mijn-kloten, spoedig ‘s deftig huldigen. Een Nobel-prijs ja, en wel nù! Die van scheikunde bijvoorbeeld, want Kim is chemisch: zuur, zoet, bijtend, bindend. Dit is dus, als u wat breeddenkend bent, tevens een kookboek! Smakelijk & vooral roomchampignonsoep! Bwurp!
Marcel Vanthilt
Commentaar (0)