Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Zwendel - 3: Lady Z

Zwendel - 3: Lady Z

Het zit snor

Zijn naam begint met een Z en het gaat niet om Zorro. Het is Zwendel. Dé Zwendel. Hij is de geleerde die even megalomaan is als geniaal. Even ingenieus als klungelig. In al zijn ijdelheid wil hij de ultieme doortrapte schurk worden, maar hij vergaloppeert zich keer op keer. Nu heeft Zwendel de klonokopieermachine uitgevonden. Op basis van wat origineel DNA kan hij elk wezen opnieuw tot leven roepen en klonen. Om zijn doortraptheid te eren en zijn levensstijl te financiëren, kloont Zwendel de rocker Elvis Presley in opdracht voor een Russische maffiabaas. Het lukt hem. Natuurlijk kloonde Zwendel ook zichzelf. Al snel heeft hij een legertje Z-klonen rond zich. Maar Zwendel zou Zwendel niet zijn, mocht zijn machine geen klein defectje vertonen. Elke kloon is een uitvergroting van één karaktereigenschap van het oorspronkelijke DNA. Net zoals de Smurfen lijken zijn Zwendels uiterlijk op elkaar, maar ze hebben elk hun specifiek karakter. Zo maakt zijn machine een stoere Zwendel, een klungelige Zwendel, een klagende Zwendel, enzovoort. En plots is zij daar: de verpersoonlijking van de vrouwelijke kant van Zwendel, Zwendels hoogsteigen Smurfin... Lady Zwendel komt uit de machine gepopt. Ondanks haar charmante uiterlijk is zij de ultieme boef!

Het Robbedoes en Kwabbernoot-universum wordt de jongste jaren zwaar geëxploiteerd. Er zijn de talloze nevenreeksen over de helden zelf. Maar ook graaf Rommelgem, de Marsupilami (in 2020 ook door Frank Pé en Zidrou) en Zwendel kregen hun eigen, nieuwe spin-off. De geniaal narcistische Zwendel in al zijn complexheid biedt natuurlijk de meeste kans op geweldige verhalen. Tekenaar Jose Luis Munuera amuseert er zich rot mee. De tekeningen zwieren, zwaaien en zottebollen als vanouds. En de geweldige dubbelpagina mag nu al een poster worden. Opvallend is dat de Spanjaard ook het scenario van de reeks schrijft. De scenarist Munuera is duidelijk iemand die schrijft in functie van de tekenaar. Hij neemt zijn tijd voor elke tekening waardoor de visuele actie alle voorrang krijgt. Zeiden we al dat het zwiert, zwaait en zottebolt? En voor je het weet, zijn de 64 bladzijden uit. Dju.

Gelukkig bevat het album meer dan actie. Munuera maakt van Zwendel ook een extreem ouderwetse, overbezorgde vader wat het personage nog geweldiger maakt en extra diepte geeft aan het verhaal. Bovendien stopt hij er net zoals in een Spoon & White talloze knipoogjes in naar de filmwereld (skydivende Elvissen uit Honeymoon in Vegas, Jurassic Park,...) en de stripwereld (Buck Danny's Lady X, de hapgrage planten uit Tembo Taboe, de zeepbellen uit Ravians Het Woedende Water,...). Ook dat geeft het album extra pit. Maar de allerleukste verrassing is dat Lady Z, in tegenstelling tot het rotjoch Zedrik uit het zwakke tweede album, wel een tof personage is.

We twijfelden even, maar dat komt hier helemaal goed. Lady Z is de leukste Zwendel tot nu toe. Go, Munuera, Go!