Geschreven door : Mario Stabel - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

William Adams, Samoerai - 1: Aan het einde van de wereld

William Adams, Samoerai - 1: Aan het einde van de wereld

Big in Japan

In de jaren 1980 maakte hartenbreker Richard Chamberlain het mooie weer op de Vlaamse tv met series als The Thorn Birds en Shogun. Samen met het album De Samoerai van De Rode Ridder moet die laatste waarschijnlijk onze eerste kennismaking zijn geweest met de Japanse cultuur, de Honda Civic van de buren even buiten beschouwing gelaten. Op de speelplaats speelden we maar al te graag de vechtscènes na, al was ons haar te kort om zo'n genuine man's bun te fabriceren. De serie opzoeken op YouTube hadden we beter niet gedaan: zo'n glad kostuumdrama met te perfect gecoiffeerde acteurs is niet echt meer ons favoriet genre, al moet je natuurlijk alles in zijn tijdsperspectief zijn.

De tv-serie was gebaseerd op de roman van James Clavell over het leven van de Engelse zeeman John Blackthorne die schipbreuk lijdt en de rest van zijn leven in Japan moet doorbrengen. Clavell baseerde zich voor zijn Shogun op het leven van William Adams die dit rond 1600 allemaal aan den lijve moest ondervinden en zo de eerste Engelsman op Japanse bodem werd. Ook scenarist Mathieu Mariolle grijpt terug naar de oorspronkelijke biografie om zijn verhaal te vertellen. De man houdt trouwens wel van een oosterse setting: ook andere avonturen van zijn hand — zoals Kendo en Sjanghaï — situeren zich in deze regionen. De vertelling volgt natuurlijk de geplogenheden van het genre, maar dat hoeft geen belemmering te zijn voor een fijne leeservaring. We houden wel van zo’n klassiek avonturenverhaal waarbij alles is wat het lijkt. In dit eerste album krijgen we vooral de lange lijdensweg en de twijfels van het hoofdpersonage te zien, waarbij hij vooralsnog weigert om een kant te kiezen.

Tekenaar Nicola Genzianella kennen we nog van Bunker. We zijn niet echt fan van zijn donkere stijl en statische kopjes, maar hij bezorgt het scenario wel de noodzakelijke flow.

Het zou jammer zijn als je dit album in de winkel links laat liggen, maar we moeten toegeven dat de spuuglelijke cover niet echt uitnodigend werkt. Misschien moeten ze voor de herdruk toch womanizer Chamberlain ertussen photoshoppen?