Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : Reviews Focus Knack

Weg - Weg

Weg - Weg

WEG VAN WEG

Stop de tijd. In Ephamerons debuut Weg ontsnap je uit de dagelijkse stress voor subtiele momentopnames over de Grote Dingen des Levens.


Stripdebutanten met een eigen stem zijn zeldzaam. Meestal zie je in de eersteling nog te veel de voorbeelden waarop de auteurs zich hebben geïnspireerd. Ephameron, alias Eva Cardon, heeft wél al een heel persoonlijke stijl gevonden, maar ze heeft er dan ook een heel bijzonder parcours opzitten via korte strips, wereldwijde tentoonstellingen en vooral twee dikke collageboeken met illustraties, foto's en schetsen: Love/Pain en Found+Lost. Ook haar eerste echte stripboek Weg is een buitenbeentje. Ephameron en schrijver Pieter van Oudheusden vervlechten een woordeloze strip over een jonge schrijfster met fragmenten uit een van haar teksten. In het beeld zie je de schrijfster aan de tekst beginnen. Vervolgens gaat ze naar buiten, wandelt ze en kijkt ze rond. De teksten bestaan dan weer uit kleine dialogen tussen een beer en een kleine vos, in eenvoudige, suggestieve bewoordingen.

Zulke dierendialogen zijn in ons taalgebied vooral bekend door de bedrieglijk lichtvoetige verhalen van Toon Tellegen. Van Oudheusdens proza sluit daarbij aan, doordat hij in schijnbaar banale gesprekken een diepere laag aanraakt: de vriendschap tussen de oude, bezadigde beer en het jonge, impulsieve vosje is vooral voelbaar in wat er niet gezegd wordt. De kracht van Ephamerons hoekige, gewild onaffe tekeningen ligt ook in de suggestie. Ze zit haar personage kort op de huid met close-ups, maar ook met prenten die door de ogen van haar personage gezien lijken. Dat kunnen gebouwen, opengaande deuren of natuurscènes zijn. Ongeacht wat er afgebeeld wordt, blijft een verstilde, intieme sfeer hangen, die wordt versterkt door het ingehouden kleurgebruik. De reis van de schrijfster is duidelijk geen gezondheidswandelingetje, maar ook een metaforische zoektocht naar goed gezelschap. Dat zoiets geen sinecure is, blijkt uit de paradoxale eindes van de twee verhaallijnen. Zonder het uit te spreken of uitdrukkelijk te tonen, vertelt Weg heel wat over de tijdelijkheid van relaties, de onbedwingbare zoektocht naar zielsverwanten en de pijn van het alleen-zijn. En dat allemaal verpakt in een strip over een wandelende vrouw en twee babbelende dieren.