Geschreven door : Diederik Van De Velde - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

U-47 - 9: Wolvenjacht - 10: Hitlers piraten

U-47 - 9: Wolvenjacht - 10: Hitlers piraten

Nog lang niet kopje onder

De zenuwen staan (nog steeds) strak gespannen aan boord van De Stier, die al even zijn gespierde bijnaam kwijt is. De duikbotenoorlog is intussen in intensiteit opgevoerd en alle partijen hebben nu verbeterde methodes om tegenstanders op te sporen. De bemanning van de U-47 is sceptisch. Het opperbevel installeerde een uitvinding die de U-Boot minder snel opspoorbaar zou moeten maken, maar dat ding is gemaakt van broze materialen en maakt manœuvreren een logge onderneming. Zal dit helpen net nu ze niet alleen onder water, maar ook vanuit de lucht belaagd worden? Ze zijn prooi, maar moeten zelf ook aan het jagen, want hun missie kan de loop van de komende zeeslagen, of misschien zelfs de hele oorlog, bepalen.

De strategie die scenarist Mark Jennison volgt, is intussen wel duidelijk. Zowat elke twee albums is er een nieuwe verhaalinsteek, die slechts in grote lijnen een link heeft met de vorige, maar die telkens een nieuwe fase in de beproeving voor de bemanning inhoudt. Dit keer staat een scheepslading centraal, een waarvan slechts enkele mensen weten wat die precies is. Door deze manier van werken kan Jennison telkens nieuwe spanning in zijn verhalen injecteren en ook subtiel wijzen op veranderingen in de loop van de oorlog. Stilaan begint op te vallen hoe de kansen voor nazi-Duitsland keren en hoe zelfs het in konvooi varen als tactiek van DNA wijzigt door het al dan niet onderscheppen van codes.

Er valt wel wat te zeggen voor Jennisons aanpak. Dit is een reeks, maar door het min of meer uitblijven van één grote verhaallijn, zijn de albums eigenlijk per afzonderlijk duo te lezen. Het verhaal van de U-47 gaat niet om één missie maar om vele kleine.

Veel zuivere duikbootreeksen zijn er niet op de (vertaalde stripmarkt) daarom denken we wel met zekerheid te kunnen zeggen dat tekenaar Gerardo Balsa stilaan een autoriteit hoort te zijn in het afbeelden van het leven aan boord van een onderzeeër. Voor ons is hij dat alvast. Telkens wij nu een duikbootscène zien in een ander album — zoals bijvoorbeeld recent nog in De Overbodige Spion, toevallig ook uitgegeven bij Dark Dragon Books — vragen wij ons af hoe Balsa dat zou hebben getekend. Geen cadeau voor Balsa's collega’s. Het is ook nog steeds zeer terecht dat de naam van inkleurder Nicolas Caniaux zo nadrukkelijk op de cover staat.

Wij willen alvast inschepen voor het volgende deel!