Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : Reviews Focus Knack

Scherven - Scherven

Scherven - Scherven

DE VETTE LIJN

Oorlog en grafisch design: het levert mooie, maar niet altijd even bij elkaar passende prenten op.


Nederland staat internationaal niet hoog aangeschreven als stripland, en ook in België is onbekend onbemind. Neem nu Erik De Graaf, een van de illustratoren en grafici die zich maar af en toe aan een strip wagen. De designer debuteerde laat maar geslaagd met het autobiografische Herinneringen. Daarna bleef het zes jaar stil tot opeens Scherven in de winkel lag.

Scherven is het dikke eerste deel van een tweeluik geïnspireerd op een waar gebeurd verhaal over de Tweede Wereldoorlog. Een jongeman bezoekt in 1946 het graf van een overleden vriend en loopt daarbij zijn Joodse ex-vriendin tegen het lijf. Die was tijdens de oorlog ondergedoken en zo van de ene op de andere dag uit zijn leven verdwenen. Hij vertelt haar zijn oorlogsverhaal.

De Graaf hanteert voor zijn strips een heel bijzondere variant van de Klare Lijn. Gezichten worden gereduceerd tot enkele tekenende lijnen, zoals Hergé zijn volgelingen heeft voorgedaan Zijn persoonlijke stempel is zichtbaar in vette contourlijnen met rafelige randen en in een beperkt kleurenpalet, dat van situatie tot situatie kan verschillen. De aanblik van een pagina van De Graaf is volstrekt uniek en herkenbaar, wat hem bijvoorbeeld al een publicatie bij de prestigieuze Canadese uitgever Drawn & Quarterly opleverde.

Toch heeft De Graafs Vette Lijn ook nadelen. Emoties weergeven door gezichtsexpressies is sowieso al een hachelijke zaak in de Klare Lijn, maar De Graaf maakt het zichzelf nog veel moeilijker doordat de dikte van zijn lijnen weinig nuance toestaat. Hij houdt de camera dicht op zijn personages, maar paradoxaal genoeg versterkt dat de indruk dat hun emotionele leven weinig diepgang vertoont. De uitvergrote uitdrukkingen lijken soms veeleer uitgekiende wiskundige diagrammen dan de gezichten van personages met wie je kunt meeleven.

Zo geeft Scherven een oppervlakkiger indruk dan het eigenlijk verdient. De Graafs verhaal over de verwoestende schokken die een menselijke relatie kan ondergaan in een extreme situatie boeit wel degelijk. Alleen wordt het soms gehinderd door De Graafs artistieke keuzes, waarin een consequente aandacht voor de uitgepuurde schoonheid van elke prent de overhand haalt.