Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Scarlet Edge - 1: Operatie Dageraad

Scarlet Edge - 1: Operatie Dageraad

Zoeken naar ademruimte

Toen stripmakers vroeger complottheorieën in hun albums verwerkten, was dat vaak een teken van vindingrijkheid. Sinds sociale media een open vergaarbak is voor "kritische vragen" omtrent het klimaat, corona of andere onderwerpen wekken complottheorieën in de realiteit vooral conflicten, woede, onbegrip en afkeer op. Scarlet Edge gooit een beetje te veel om rustig te behappen een kluwen aan warrig vertelde en onvolledig verklaarde theorieën bij elkaar, van de waarheid over zeespiegelstijgingen tot superklonen, uiteraard als ondersteuning voor een spannend speurdersverhaal.

Nieuwbakken journalist Bianca "Scarlet" Wierdendorp, die zonder verdere uitleg een leeuwenwelp als huisdier houdt, en haar zich aan #metoo bezondigende collega Edge Onderdam, zijn de speurders van dienst. Een bejaard, brutaal dametje sleept hen mee in een onderzoek naar de duistere praktijken van de excentrieke miljonair Hector de Cervantes de Mornay. De rijkaard zoekt met boringen naar een vergaan slagschip uit de Eerste Wereldoorlog dat een experimenteel kanon aan boord had. De boringen zouden de aardbevingen in Groningen veroorzaken. Het onderzoek van de reporters brengt hen via ontvoeringen, tegenwerking en confrontaties naar Mexico waar de eerste aflevering vrij abrupt stopt.

Anco Dijkman tekende zijn eerste noemenswaardige strips, vier korte afleveringen van Soames & Co, tussen 1988 en 1996 voor Sjors & Sjimmie Stripblad en SjoSji. Een voorstel tot samenwerking met Hec Leemans draaide op niets uit. Dijkman richtte zich weer op commerciëler tekenwerk door storyboards, visualisaties en brochures te ontwerpen. Als inkleurder en latere medewerker aan IJsbrand Oosts stripreeks Max Miller keerde hij terug naar het stripmedium. In 2018 publiceerde hij een eerste voorsmaakje van Scarlet Edge in StripGlossy die ook in de regionale kranten Dagblad van het Noorden en Leeuwarder Courant een voorpublicatie kreeg.

Dijkmans pagina's zijn in het begin van het album druk, zeg maar overvol. Na verloop van tijd winnen ze aan broodnodige ademruimte. Ondanks de schetsmatige aanzet van de personages is Dijkman wel een tekenaar die weet wat hij doet. Alleen wil hij zowel grafisch als inhoudelijk te veel bij elkaar laten zien en vertellen. De vertelling bevat heel wat onnodige rommel die een grondigere kill your darling-uitvoering eruit had kunnen wippen. Als lezer krijgen we de losse eindjes niet aan elkaar geknoopt. Geen man overboord, deel 2 kan de situatie nog redden.