Robert en Bertrand - LUXE Integrales

Het volledige binnenwerk van 212 pagina's is in kleur, met telkens een achtergronddossier van 16 pagina's, geschreven door Ronald Grossey, de schrijver van het boek over Studio Vandersteen. Vooreerst wordt de lange Willy Vandersteen-periode (65 verhalen) gebundeld met maar liefst 7 verhalen per integraal. In de laatste 2 integralen van deze periode, die in 2023 zullen verschijnen, staan telkens 6 verhalen met in de laatste al de eerste 3 verhalen door tekenaar Ron van Riet. Wie goed kan rekenen, weet nu dat er van deze periode 10 delen zullen verschijnen. Deel 9 zal 182 pagina's tellen en deel 10 190.

Na deze periode volgen de resterende verhalen van tekenaar Ron van Riet (33 verhalen in totaal, waarvan de eerste 3 al in deel 10 zullen staan). Die tweede periode zal normaliter in 5 delen gebundeld worden, dus 15 integralen voor de complete reeks.

 

Van elk deel zal ook een luxe-editie verschijnen met een door Ron van Riet getekende en gesigneerde prent.

 

Willy Vandersteen creëerde Robert en Bertrand in 1972 naar het negentiende-eeuwse toneelstuk van Benjamin Antier en Fréderick Lémaître op basis van de romans van Koen Ravestein. De twee hoofdrolspelers zijn Franse landlopers in de negentiende eeuw die doorheen de reeks evolueerden naar (sociaal) onrecht bestrijdende schelmen. Op hun weg vonden ze Nummer 17 als aartsvijand, een agent die hen voor landloperij wil inrekenen. Al vroeg introduceerde Vandersteen het jongetje Joeki (een prins uit Moldavië) naar diens eigen jeugdige evenbeeld. Hij werd een vast nevenpersonage in de reeks.

 

De reeks startte als krantenpublicatie in Het Nieuwsblad en De Standaard waarvoor De Rode Ridder tijdelijk moest wijken naar het kinderbijvoegsel Pats. Na 65 delen droeg Vandersteen de reeks over aan tekenaar Ron van Riet met teksten van Marck Meul en Jacques (alias Yaack) Bakker. Zij voegden de knappe vrouw Evelyne toe tot de vaste cast. Een honderdste album werd de reeks niet gegund. Robert en Bertrand werd in 1993 na 98 delen stopgezet, nota bene met een toenmalige oplage die tegenwoordig als een aanvaardbaar succes zou gelden.

 

In 1977, op de vierde editie van het Franse stripfestival in Angoulême, werd de bronzen Alfred voor het beste scenario trouwens aan het Robert en Bertrand-album De stakingbreker toegekend. De prijs werd later in Brussel uitgereikt, maar Vandersteen kon hem die avond niet zelf komen afhalen. Hij stuurde zijn goede kennis, de in december overleden Karel Driesen, met de invitatie waarop Vandersteen voor de organisatoren handgeschreven excuses schreef.