Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Ridder d'Eon - 1: Het einde van de onschuld - Ridder d'Eon - 2: De samenzwering van Sint-Petersburg

Ridder d'Eon - 1: Het einde van de onschuld - Ridder d'Eon - 2: De samenzwering van Sint-Petersburg

Opzienbarende realiteit

1753. De Franse koning Lodewijk XV richt het Geheim van de Koning op, een soort diplomatieke spionagedienst die in het buitenland banden moet smeden met the powers that be. Frankrijk lonkt naar Rusand om een steviger blok te vormen tegen Engeland, Spanje en Pruisen. Maar ook Engeland wil van Rusland een bondgenoot maken. Voor het afsluiten van een belangrijk verdrag rekenen de bazen op de hulp van een pas aangenomen geheim agent, ridder d'Éon. Omdat hij er wat vrouwelijker uitziet, wordt de knaap ingezet als vrouw. Op een gekostumeerd bal in Rusland, waar alle vrouwen zich nota bene kleden als mannen en vice versa, maakt hij zijn intrede in een opvallende jurk. Alle aanwezigen merken de verschijning van de travestiespion op en ze tuinen er allemaal in...


Toen we Mrs. Doubtfire, met de betreurde Robin Williams die een onvergetelijke performance neerzette, voor het eerst zagen, vonden we de film traag op gang komen. Pas na een uur, en dan zaten we al op de helft van de film, transformeert het mannelijke hoofdpersonage zich in de bejaarde babysitter om dichter bij zijn kinderen te kunnen zijn na de scheiding met zijn vrouw. Ook in deel 1 duurt het te lang tot de maskers opgezet worden. Intussen serveren de scenaristen Arnaud Delalande en Simona Mogavino een kluwen van gekonkel, intriges, machtsspelletjes en plannetjes dat het taai om te lezen is. Datzelfde euvel merkten we ook al op in hun historische reeks Bloedkoninginnen: Eleonora - De Zwarte Legende terwijl in Delalandes andere spionagereeks Viravolta enkel de grote tekstblokken ons tegenstaan. Misschien hadden we met wat minder afleiding aan ons hoofd vlotter door het verhaal kunnen gaan. Het bedrog in deel 2 zit beter in elkaar dan de vele expositie in deel 1.

Het potentieel is er, maar er zat meer in. Maar dan hebben we wat verder gezocht en blijkt ridder d'Éon echt bestaan te hebben. Ook zijn missie bij de Russische tsarina is op ware gebeurtenissen gebaseerd. Uit de historische bronnen hebben we nu geleerd dat we ons nog aan gewichtigere inhoud mogen verwachten, maar de info dat dit geen fictie is, is opzienbarender dan de uitwerking. Delalande en Mogavino hadden zich wat meer rek op de historische werkelijkheid moeten permitteren om de vervelende stukken te kunnen neutraliseren.

Beide covers van de eerste twee delen zijn aantrekkelijk en nodigen uit om ze tenminste al eens te doorbladeren. Knap van Alessio Lapo (De Heren van Cornwall). De tekeningen van de strippagina's zelf van zijn echter slordiger, al is er wel veel variatie qua beeldregie. In scènes met pratende koppen blijft zijn camera niet stilstaan en dat is een pluspuntje.