Geschreven door : Rinosseros - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Peach girl - De reeks

Verhaal:

Momo Adachi heeft een gebronsde huid, wat afgebleekte haren en iets bredere schouders. Genoeg in Japan om haar als een bimbo te aanschouwen. Maar Momo is zo niet. Ze is een ietwat naïef meisje dat nog geloofd in de grote liefde en echte vriendschap. Maar met iemand zoals Sae in haar buurt zal vriendschap, laat staan liefde nooit voor haar zijn weggelegd. Sae doet immers alles na wat zij doet: ze koopt de tas die Momo zo graag wilde, ze heeft dezelfde lippenstift,...ze wil zelfs de jongen waarop Momo verliefd: Toji. In Momo's strijd tegen de verschrikkelijke Sae heeft ze eigenlijk slechts één handlanger: Kairi Okayasu die op haar verliefd is...




Mijn mening:

Voor mij zijn er twee soorten shojo. De normale, luchtige en zeer aangename shojo (Maison Ikkoku, Short Program,...) en de oh-wat-zijn-we-allemaal-zo-mooi-in-de-perfecte-wereld-shojo à la CLAMP (20 Menso Ni Onegai, niet dat CLAMP geen goede werken heeft!). Het onderscheid tussen deze twee is meestal makkelijk te zien, en aangezien de cover van Peach Girl een meisje weergeeft dat zweeft tussen de rondvliegende stukjes ananas en aardbeien, had ik de manga bijna in het tweede vakje gestopt.

Maar wat blijkt? In Peach Girl is niet iedereen zo mooi en perfect, in Peach Girl zijn de reacties menselijk (voor zover dat natuurlijk kan in een manga) en vooral: Peach Girl sleept je zo hard mee! De tekenstijl van Ueda is zeer mooi (de grote ogen moet je er maar bij nemen, dit is shojo) en de gezichten van de personages zijn heel expressief. De manga zit boordevol humor, maar verliest niet uit het oog dat het uiteindelijk om een soort van vierhoeksrelatie gaat. Peach Girl is een fantastische reeks en is verplicht aanwezig te zijn in iedere mangabibliotheek!

Rinosseros

- Score -

Tekeningen:

17/20

Heel mooi en expressief. Grote ogen zijn normaal voor shojo.

 

Scenario:

14/20

Een vierhoeksrelatie... maar o zo goed.

 

Gevoelswaarde:

19/20

Het is lang geleden (van Ranma ½) dat ik nog zo hard met een manga gelachen heb (en blijven lachen). Daarbovenop is het ook nog ontroerend.
 

 

Uitgeverij:

15/20

Peach Girl is een van de best verkochte mangas van Génération Comics. De manga wordt met zorg behandeld, maar is - zoals alle titels van GC - net iets te duur...

 

TOTAAL

94%




Mijn mening (update na 16 delen):

“Maar verliest niet uit het oog dat het uiteindelijk om een soort van vierhoeksrelatie gaat.”
Zeer correct, en na zestien delen verliest het dat nog steeds niet uit het oog… enkel dat het aantal van vier naar zes of zeven – ik ben de tel kwijt geraakt – verschuift.

“De manga zit boordevol humor”
Boordevol is na zestien delen een beetje overdreven… inderdaad in de eerste delen, neem nu de eerste helft van de achttiendelige reeks, is humor alomtegenwoordig, maar daarna ligt de klemtoon eerder op drama en de gevoelsperikelen van Momo.

In ieder geval, ik was volledig weg van deze reeks, ik dacht zelfs dat deze manga het potentieel had om Ranma ½ te evenaren, maar dat blijkt nu te hoog gegrepen. Alles wat ik hierboven gezegd heb geldt voor de eerste delen van de reeks, en voor die delen verdient Peach Girl nog steeds de 94%... maar net als bij zovele manga's (inclusief Ranma ½) verzwakt de manga wat. Ik lees nog graag de avonturen van Momo en ben benieuwd naar het einde van de reeks, maar dat einde komt eigenlijk net iets te laat. Als Ueda eerder een ontknoping had verzonnen (of als haar uitgever haar dat liet doen), had ik misschien de 94% laten staan… maar dat is dus niet het geval.

Het lijkt nu wel of ik helemaal van mening ben veranderd van Peach Girl. “Vroeger was het allemaal beter en nu stinkt het”… niet dus. Ik lees nog steeds graag Peach Girl, en de manga behoort – vooral dankzij het sterke begin – nog steeds tot de manga's die de middenmoot met klasse overstijgen, maar ik moet eerlijk zijn, de manga heeft na zestien delen van zijn charme verloren, daarom deze update. Maar nog steeds een aanrader!

 

Rinosseros

- Score -

Tekeningen:

15/20

De tekeningen worden 'geroutineerd', dat is vooral te merken aan de gezichten, maar al bij al nog aangenaam om naar te kijken.

 

Scenario:

13/20

Holderdebolder relaties langs alle kanten…het wordt allemaal een beetje te veel naarmate de reeks vordert.

 

Gevoelswaarde:

17/20

Het 'een breuk lachen' is wat weggevallen, tenzij ik de reeks herlees. Voor de rest nog meer dan degelijke lectuur.
 

 

Uitgeverij:

16/20

Niets veranderd, enkel dat de concurrenten van Génération Comics hun titels duurder hebben gemaakt, waardoor de prijzen van Panini er niet meer zo uitschieten… is dit eigenlijk wel een positief punt voor ons, de lezers?

 

TOTAAL

85%