Geschreven door : Persbericht Ballon Media - Categorieën : In de pers

Nietzsche : Vrijheid scheppen

Vrijheid scheppen

Michel Onfray hekelt graag heilige huisjes. Nadat de Franse schrijver-filosoof het intellectuele dogmatisme van zijn landgenoten een flinke schop onder de kont gaf met controversiële publicaties over onder meer Freud en Immanuel Kant, zocht hij iets nieuws. Een nieuwe manier om iedereen met een open en nieuwsgierige geest in te wijden in de beginselen van de vrijdenkerij.

NietzscheDie nieuwe manier kreeg gestalte in Nietzsche, een biografie in stripvorm van een van zijn grote voorbeelden, de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche (1844-1900). 128 subliem en gevoelig geïllustreerde platen van Maximilien Le Roy slepen de lezer mee door het leven van een man die volledig opgeslorpt raakte door zijn zoektocht naar het absolute. Nietzsche is de biografie van een compromisloze denker die bereid was de prijs te betalen voor revolutionaire ideeën.

Michel Onfray maakt komaf met clichés
Aan de basis van dit album ligt L’innocence du devenir, een scenario dat Michel Onfray schreef voor een verfilming van het leven van Nietzsche. Die film is er nooit gekomen. Toch is deze verstripping even radicaal. Ze slaagt erin om de essentie te puren uit een leven dat gericht was op vrijheid, dat de mens ontdeed van alle opgelegde predicaten, ook al ging dat ten koste van zielenrust en de hoop op een ‘normaal’ leven. Want dat is de prijs van de intellectuele revolutie. Deze biografie breekt met heel wat clichés over de beroemde filosoof. Zo krijgen sommige van zijn al te vaak uit hun context gerukte citaten pas nu hun volle betekenis. Ze maken het zonneklaar dat, meer dan een eeuw na zijn overlijden, Nietzsche meer dan ooit leeft.

Van script naar strip
Tekenaar Maximilien Le Roy kreeg het script van Michel Onfray op een blauwe maandag in handen. Terwijl hij het las, begon hij al spontaan – zonder verdere bedoelingen – te schetsen en zelfs gedetailleerde storyboards te maken. Het liet de jonge Fransman niet los en na enkele dagen stuurde hij zijn tekeningen naar Onfray, die meteen gewonnen was. De stap van script naar strip was niet zo moeilijk volgens Le Roy. “Het was de eerste keer dat Onfray een verhaal in sequenties schreef, wat eigenlijk erg nauw aanleunt bij een stripverhaal. De omzetting was dan ook makkelijk. Natuurlijk moest ik alles aanpassen aan de wetmatigheden van het beeldverhaal. Zo kortte ik hier en daar een dialoog in en voegde ik – met zijn akkoord – ook enkele scènes toe. Over de Frans-Duitse oorlog bijvoorbeeld, of over Nietzsches relatie met Lou, die volgens mij onvoldoende aan bod kwam.”

Buiten de lijntjes kleuren
Le Roy koos voor dit verhaal een realistischere stijl dan hij voorheen hanteerde, met eenvoudige maar diepe kleuren. “Bij elk boek probeer ik mijn tekenstijl wat te veranderen. Hier vond ik dat het historische aspect een iets klassiekere aanpak vroeg. Tegelijk vond ik het geen slecht idee om de kleuren wat rel te laten schoppen. Te nette en zorgvuldige inkleuringen zouden het geheel verstarren. Daarom verkoos ik ietwat brutale, vlakke tinten. Ik hoop dat ze het historische realisme zo wat compenseren. Ik inspireerde me erg op de fauvisten, op Van Gogh, Cézanne, Gauguin, en ook op de impressionisten. Het levert een radicale toets op die goed bij de boodschap aansluit. Ik wou absoluut niet vervallen in het ‘historische’ stripgenre, geen Napoleon-in-de-strip-gedoe. Dat beviel me meteen in het script van Michel Onfray: het leven van Nietzsche is zo romanesk dat je het kunt vertellen als fictie en tegelijk toch scrupuleus realistisch kunt blijven. Ik wou een krachtig personage, een soort Don Quichotte…”