Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : Reviews Focus Knack

Net doen alsof is ook liegen - Net doen alsof is ook liegen

Net doen alsof is ook liegen - Net doen alsof is ook liegen

KUNST OM VAN TE HUILEN

Het meesterwerk van de Brusselse Dominique Goblet maakt gebruik van uiteenlopende stijlen voor een erg gevoelig resultaat.



Twaalf jaar heeft dit boek gerijpt. Het was dan ook een moeilijk boek om te maken. Dominique Goblet verwerkte een aantal traumatiserende jeugdherinneringen en het begin van haar huidige relatie, waarin ze moest opboksen tegen spoken uit het verleden, tot een intense autobiografie.

Het is zo'n levensverhaal waarbij de juiste toon ontzettend belangrijk is. Een alcoholische vader en kindermishandeling zouden in de verkeerde handen kunnen leiden tot een snotterende sentimentele strip zonder enige waarde. Goblet waakt er niet alleen over dat ze haar vader en haar moeder niet zomaar als onmogelijke onmensen afschildert. Ze toont ook veel begrip voor haar vriend die nog aan zijn vorige vriendin hangt.

Die levenswijsheid en nuanceringen roepen bewondering op, maar doen niets af van de emotionele terreur van enkele sleutelscènes. De kracht van Net doen alsof is ook liegen ligt echter vooral in het brede gamma van stijlen dat Goblet voor verschillende scènes gebruikt. Tedere poppetjes in de verliefde passages contrasteren keihard met primitieve kopvoeters die een onredelijke woede moeten uitbeelden. Ook de technieken variëren: aangedrukte potloodlijnen worden afgewisseld met olieverf.

Goblet durft ruimte te nemen om gevoelens over te brengen. Een cruciale scène met een wanhopig vastgebonden kind toont ze als een paginagrote tekening die verwijst naar clichématige schilderijen van huilende zigeunerkindjes, maar net door die campy verwijzing wint de scène aan kracht. Wanneer op het einde de dooi in haar nieuwe relatie intreedt, schildert ze bladzijdenlang de hemel boven Brussel in beige en lichtblauw, zoals Mark Rothko het zou doen.

Doordat Goblet zo lang aan dit boek heeft gesleuteld, is in haar stijl ook een van de hoofdthema's van het boek zichtbaar. Haar eerste pagina's zijn in een heel andere stijl getekend dan haar latere pagina's met dezelfde gevoelswaarde. Toch heeft Goblet die oudere pagina's behouden, als om te tonen dat de tijd zijn werk heeft gedaan. En van die helende tijd moest ze het hebben. De strip gaat door al die stijlen even intens leven als zijzelf.