Geschreven door : Rinosseros - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Neon genesis evangelion - De reeks

Verhaal:

In 2000 wordt Antarctica getroffen door een meteoriet waardoor het waterpeil stijgt en dus het landschap en de mensheid aanzienlijk verandert. In 2015 heeft de mensheid zich reeds goed hersteld van de catastrofe, afgezien dan van de ‘Engelen’, monsters die om een of andere reden de rest van de mensheid proberen te vernielen. In Japan bestaat er een organisatie – Nerv – die met behulp van een robot en de piloot, de Engelen moet proberen tegen te houden…

En dan komt Shinji op de proppen. Shinji is in de steek gelaten door zijn vader en krijgt na tien jaar de gelegenheid om hem terug te zien. De situatie is echter niet al te hartelijk, want Shinji’s vader is het hoofd van Nerv en heeft besloten dat de perfecte piloot voor de Eva-01 Shinji zou zijn…




Mijn mening:

Het eerste wat ik moet vermelden is dat ik absoluut geen fan ben van mecha… en dat is nog licht uitgedrukt. Ik snap echt niet wat sommige mensen goed vinden aan Transformers en konsoorten (behalve dan misschien een beetje nostalgie) en ik denk niet dat ik saaiere dingen ken als Gundam Wing en zijn vertakkingen (ok, misschien is het lezen van reviews van Rinosseros ook niet zo interessant, maar het is maar om mijn punt aan te tonen). Het was dan ook absoluut niet mijn bedoeling om in contact te komen met Evangelion. Maar hey, ik ben van het principe dat wanneer iets in je handen ligt je het ook moet lezen, en dat was nu toevallig het geval met deze reeks…

Evangelion is mecha, en na drie delen kon ik niet zeggen dat de reeks me ook maar een beetje had overtuigd. Saai, idiote gevechten tussen idiote robotten (hallo, het design van de Engelen is niet bijster origineel hé, en dan zwijg ik nog over de Eva’s zelf), saai, vreselijk eentonig en bovenal saai. Ik kon er maar niet bij waarom sommige fans van deze reeks zeiden dat het niet zozeer de mecha was, maar vooral de relatie tussen verschillende personages die centraal stond… De structuur was immers heel duidelijk: Engel (of Ange of Angel, wat je maar wil) valt aan, Eva verslaat hem… jiptiedee…

Het is eigenlijk net toen ik op het punt stond volledig te kappen met Evangelion dat het interessanter werd. Spijtig dat er dan al drie delen voorbij waren. Het is pas met de introductie van Asuka, het verwaande pubermeisje, dat er schot in de zaak komt en dat de personages wel degelijk naar voren worden geschoven. En al die relationele ontwikkelingen zijn best heel interessant om te volgen. Asuka doet iedereen rondom haar evolueren van een ronduit saai en nietszeggend personage naar mensen met een ziel. Jezus, zelfs de immer ijzig kalme Rei komt er beter uit. En niet alleen zijn de personages belangrijker dan de mecha geworden, het verhaal wordt er ook interessanter op aangezien dat vreselijk voorspelbare stramien eindelijk achter ons gelaten wordt. Ik krijg het amper over mijn lippen, maar het wordt zelfs een goede reeks.

Wat betreft de tekeningen is het veel simpeler om je gedacht op te maken. Het is een redelijk klassieke tekenstijl, niet ouderwets en ook niet revolutionair, maar wel zeer degelijk op papier gezet, zonder al te veel voor de hand liggende fouten (ik zou misschien zelfs durven zeggen dat er geen zijn). Enkel dat mecha-design is wel heel zwakjes, maar dat vind ik dan ook van de meeste robotten die in zo’n verhaaltjes verschijnen, dus ik laat het over aan de mechafans om een meer gefundeerde mening te vormen.

De conclusie is dus dat Neon Genesis Evangelion een van de weinige mecha-reeksen is die me kan boeien (als je Gunnm onder thrash rekent zelfs de enige :s), alleen is het zeer spijtig dat ik dat pas na drie delen kan zeggen…

 

Rinosseros - 18/9/2005

- Score -

Tekeningen:

15/20

Heel degelijk

 

Scenario:

14/20

Het scenario in het begin is afwezig, het is simpel een aaneenschakelingen van gevechten tussen robotten. Erna is het uitdiepen van de personages de belangrijkste zaak… iets wat ik absoluut niet erg vind trouwens.

 

Gevoelswaarde:

15/20

Vreemd hoe een reeks twee uitersten kan hebben. Over die eerste delen moet ik mijn gedacht al niet meer zeggen, erna is het meer dan in orde, dat het nog lang zo mag duren!
 

 

Uitgeverij:

16/20

Een 16 voor de recente uitgave van Glénat welteverstaan. Niet dat ik die kartonnen versies zo slecht vond, maar het ‘jasje’ geeft toch iets extra. Daarbij zijn de kartonnen versies niet zo goed vastgelijmd aan de rug… maar goed, dat zijn fouten van het verleden.

 

TOTAAL

79%