Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Natasja - 23: In het spoor van de blauwe sperwer + Natasja - Integraal-2

Natasja - 23: In het spoor van de blauwe sperwer + Natasja - Integraal-2

Plezante chaos

Natasja-tijden. Behalve het nieuwste avontuur van Natasja verscheen ook de tweede integrale van de luchtstewardess. De eerste integrale is trouwens al uitverkocht bij Dupuis. Tegelijk verscheen in het Frans bij Champaka / Dupuis de dikke klepper Une Vie en Dessins (te koop tegen 55 euro) met een biografie en talloze reproducties van originelen van François Walthéry, voor het merendeel becommentarieerd door de voormalige assistent van Peyo die daarnaast een zeer mooie, zelfstandige carrière kon uitbouwen. Inmiddels deed hij onlangs zijn toekomstprojecten uit de doeken. Natasja deel 24 zou nog een extra bewerking van De Blauwe Sperwer, de reeks van Sirius, opleveren. Hij heeft ook nog het scenario voor een tweeluik liggen van Michel Dusart, een verhaal van Étienne Borgers (die al drie albums voor hem schreef en de reeks De Vliegenierster) en een remake van een verhaal van Felix (de voorloper van Guus Slim) door Maurice Tillieux.

In het Spoor van de Blauwe Sperwer is het rechtstreekse vervolg op deel 22. Na een situering in het heden om je duidelijk te maken dat het werkelijke avontuur in deze strip eigenlijk over de oma van Natasja en de opa van Walter gaat, dondert Walthéry ons meteen in de actie op dat vermaledijde eiland Tuatupuri waar een schattenjacht plaatsvindt. Die actie zakt niet in en gaat bijna een heel album mee. De personages en hun aanhang wordt geen rust gegund en als lezer voel je je meegetrokken in een wirwar van plezante chaos en intriges.

Walthéry tekent met evenveel kracht, souplesse en zwier als tevoren, maar we kunnen 'm ook betrappen op haastwerk en een teveel aan dipjes. Dat hij het allemaal zelf heeft gedaan in plaats van te kunnen rekenen op assistentie van collega's voor veel vorige albums strekt hem tot eer. Het vertellen met beelden zit 'm sowieso in het bloed, mede dankzij zijn opleiding bij Peyo en het omgaan met zowat alle glorieuze Dupuis-tekenaars. Walthéry is er nog een van die oude stempel. En bij hem werkt het nog steeds.

In de tweede integrale staan een paar van Natasja's beste verhalen gebundeld. Dan denken we uiteraard aan de archeologische, exotische thriller De Dertiende Apostel, groots verteld door Tillieux, maar ook aan het verrassend realistische Kaapvlucht waarin Natasja overgaat tot het kapen van het vliegtuig waarop ze werkt. Een ijzersterk verhaal van Jean Mariette alias Mittéï wiens schrijfwerk de laatste jaren ook in de integrales van De Minimensjes werd belicht. We noteren ook het sterke Een Troon uit de Lucht, een combinatie van twee oude Felix-verhalen van Tillieux. De oorspronkelijke kolder zit er nog in vervat, maar net zo goed een keiharde afrekening met een spectaculair auto-ongeluk en een vuurgevecht. In dit verhaal maakt de koning van Thenia Natasja het hof tijdens een vlucht. De nationale veiligheidsdienst verzoekt haar daarna om op zijn avances in te gaan om belangrijke akkoorden tussen beide landen niet in het gedrang te brengen. We hebben Natasja nog nooit zo kwaad geweten als toen, stampvoetend en foeterend, maar ze geeft toe en trekt bij de koning in. Walter gaat er aan de slag als kok terwijl hij eigenlijk niet kan koken. De overige avonturen zijn korter en niet zo bijzonder. Ze vormen niet de ruggengraat van deze integrale.

Het dossier blikt kort terug op alle verhalen en staat stil bij heel wat details en zelfs foutjes die Walthéry heeft gemaakt. Het zijn geen stevige biografische hoofdstukken, maar in hun beknoptheid reiken de anekdotes wel voldoende verschillende facetten van Natasja en Walthéry aan. Het dossier is rijkelijk geïllustreerd met illustraties, advertenties, foto's, covers voor Robbedoes en losse verhaaltjes uit datzelfde weekblad. Het enige jammere aan deze integrale (en eigenlijk nog wat integrales van Ballon Media) is dat de verhalen niet opnieuw zijn geletterd. Doorheen de verhalen zie je een kakofonie aan uiteenlopende, soms slordige handschriften naargelang de beschikbaarheid van de toenmalige letteraars die wekelijkse afleveringen van Natasja moesten letteren voor Robbedoes. Onze veeleisende norm voor het uitbrengen van integrales bestaat sowieso uit de toevoeging van een dossier en een herziening van de oude spelling, liefst met een uniforme lettering. Andere keuzes zijn ons net iets te gemakzuchtig. We begrijpen de kostenbesparing, maar als deel 1 al vlot uitverkocht raakt, net zoals bijvoorbeeld de integrales van Yoko Tsuno, moet er toch wat marge zijn om integrales voor elkaar te krijgen die gewoon werkelijk af zijn?