Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Kiki van Montparnasse - Kiki van Montparnasse

Kiki van Montparnasse - Kiki van Montparnasse

De muze van een generatie

Publieksprijs Angoulême 2008. Grand Prix RTL de la BD 2007. Le Lyon de BD-prijs voor het beste album van 2007. Brr, we worden er altijd wat ongemakkelijk van. Is dit wel terecht? Of wordt deze turf enkel opgehemeld omdat hij meer dan vierhonderd bladzijden Echte Kunst biedt? Onze vrees was onterecht. Kiki is gelukkig veel meer dan een prachtig uitgegeven salontafelboek.

Kiki van Montparnasse vertelt stap voor stap het ware levensverhaal van Alice Prin. In haar jeugd deed niets vermoeden dat dit buurtmeisje de onbetwiste koningin zou worden van de Parijse avant-garde in het interbellum. Maar Alice vocht zich langzamerhand vrij en trok zich geen sikkepit aan van wat de goegemeente van haar dacht. Vrank en vrij trok ze op met de groten der aarde zoals Picasso, Modigliani, Hemingway, Man Ray, Fujita en Valentino. Sommigen zouden haar een hoer noemen, anderen noemen haar de eerste vrijgevochten vrouw van de twintigste eeuw. Feit is dat deze Louise Brooks van het Franse nachtleven niemand onberoerd liet.

In deze biografie focussen de auteurs Catel Muller en José Louis Bocquet, tegenwoordig directeur van de collectie Vrije Vlucht, zich vooral op de woelige liefdesrelatie van Kiki met de wereldvermaarde fotograaf Man Ray. Niet voor niets vereeuwigde hij haar in zijn beroemde foto Le violin d'Ingres (zie ook de cover). Net zoals de viool het stokpaardje was voor de schilder Ingres, tevens Man Rays idool, was Kiki voor de fotograaf zijn ultieme hobby. Precies die passie wordt door scenarist Bocquet in haar volle hevigheid naar voren gebracht zonder dat het platvloers of melodramatisch wordt. Bovendien brengt tekenares Catel hun roetsjbaanleven prachtig in beeld. Naarmate Kiki verouderd, wordt haar stijl voller en meer doorleefd. In het begin kijkt de naïeve Kiki nog met Marzi-ogen naar de wereld, maar naarmate de drugs en de alcohol hun werk deden, schuiven de schaduwrijke tekeningen op richting Craig Thompson. Op het eind van haar leven leek de nachtkoningin met zichzelf in het reine te komen, en komt de uitgepuurde grafiek, genre Jean-Claude Denis, weer naar boven. Het mooie is dat deze evoluties je zoetjesaan worden ingelepeld zodat ze nergens geforceerd overkomen. Heel knap.

Kiki doet je een heel bijzondere vrouw ontdekken. Manipulatief en naiëf, sterk en fragiel. Kiki van Montparnasse is dan ook een sterk verhaal in een sterke strip.