Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Jonathan Cartland - 3 en 4

Jonathan Cartland - 3 en 4

Werkelijke kwaliteit

Dik anderhalf jaar na de eerste twee delen geeft Sherpa de delen 3 en 4 uit van de wat in de vergetelheid verdwenen westernreeks Jonathan Cartland. Deze albums op groter formaat zijn nu wat dunner (56 in plaats van 64 pagina's) omdat de stripverhalen zelf acht pagina's dunner zijn, maar de grootste verandering is toch dat de delen 3 en 4 nu volledig in kleur zijn. Je moet toegeven dat dit commerciëler is en aan die oorspronkelijke inkleuring was ook niets verkeerd. Beter zelfs: in de uitgave van Sherpa ogen de kleuren mooier dan de albums uit 1979.

Intussen evolueerde ook de tekenstijl van Michel Blanc-Dumont verder. Jonathan krijgt een vaste vorm van zijn hoofd waar de tekenaar in de eerste delen nog zocht naar stijl en zelfzekerheid. Ook de mate aan details is gestegen en het gebruik van zwart-witcontrasten is veel sterker. We vestigen ook graag je aandacht op prent 2 van pagina 8 en prent 2 van pagina 39 in De Schat van de Spinnevrouw. Zo'n vogelperspectief is erg moeilijk om correct te tekenen zonder dat je als lezer het gevoel hebt dat er iets niet klopt. Dat gevoel heb je in deze voorbeelden helemaal niet. Ook voor spannende bladindelingen en het spelen met brede of hoge prenten legde Blanc-Dumont veel variatie aan de dag. Zelfs na veertig jaar (!) blijft deze reeks een schoolvoorbeeld van hoe je een vertelling grafisch kan ondersteunen met pagina's die er niet saai uitzien.

Laurence Harlé op haar beurt koos er dan weer voor om Jonathan grote beproevingen op te leggen. In deel 2 liet ze hem zijn indiaanse vrouw en kind verliezen, in De Geest van Wah-Kee wordt hij geplaagd door visioenen van een dode, indiaanse tovenaar nadat hij verwikkeld raakte in een vergeldingszaak waarbij enkele blanken om de beurt het loodje leggen na hun verantwoordelijkheid voor de dood van een zwarte knecht. Eigenlijk zit er iets anders achter die reeks moorden. Jonathan wordt plots zelf beschuldigd van de moorden. Hij wordt opgesloten en geholpen, maar ook verraden.

In deel 4, De Schat van de Spinnevrouw, is Jonathan een haveloze klaploper op zoek naar werk en geld. Hij mag een welgesteld man en zijn minachtende vrouw begeleiden op een archeologische expeditie naar Arizona op zoek naar een oud graf. Een vooraanstaande Engelse archeoloog vergezelt hen. En — Jumpin! Jehosaphat nog aan toe! — het wordt geen pleziertochtje. Een overstroming, weerspanninge reisgezellen, bloeddorstige indianen (waarvan er een de vrouw ontvoert) en gevaarlijke beesten maken er een gevaarlijke expeditie van. Sommige dingen veranderen voorgoed. De climax is een ware anticlimax voor Jonathan die zich achtereenvolgens als een laffe wezel gedraagt en genadeloos wordt afgewezen. Zijn verdere ondergang biedt nog stof voor de volgende delen in de reeks.

In beide dossiers vertelt Michel Blanc-Dumont over zichzelf, over zijn jeugd en zijn latere ontbolstering als striptekenaar en de weloverwogen keuzes die hij daarbij maakt. Door de tekst in één net te brede kolom te lay-outen en voor een net te kleine lettergrootte te kiezen, is het op het randje om de tekst vlot te kunnen lezen, maar voor de rest zijn de bonuspagina's een keurige toevoeging met zeldzame illustraties die deze albums verrijken. Van Sherpa weten we altijd dat ze onze verwachtingen voor dergelijke uitgaven inlossen. Dit is geen uitzondering.

Deze heruitgave hielp ons om Jonathan cartland te herontdekken en veel hoger in te schatten dan vroeger. Werkelijke kwaliteit slijt duidelijk niet.