Geschreven door : Jeroen François - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Japan - Japan

Veelzijdige blik op Japan

Ons ontsnapt wel eens een “rare jongens, die Japanners” wanneer we hen zien samentroepen voor Manneken Pis of hen elke steen van Brugge zien fotograferen. Met hun moeilijk te doorgronden cultuur, hun onbegrijpelijke taal en hun gedrongen gestalte lijken ze weinig met ons gemeen te hebben. Behalve dan hun liefde voor strips. En dan nog halen we, niet gespeend van vooroordelen, vaak onze neus op voor hun manga's. Japan, een verzameling kortverhalen door zeventien auteurs, acht Europese, negen Japanse, is een prima vaccin tegen onze vooroordelen. We maken niet alleen kennis met een tot de verbeelding sprekend land. Ook leren we een ganse rits Japanse mangaka's kennen die zeker niet moeten onderdoen voor hun Europese collega's. Japan is trouwens een echte internationale productie en verschijnt tegelijkertijd in het Frans, Japans, Nederlands, Engels, Italiaans en Spaans. De drijvende kracht achter dit project is Frédéric Boilet. De Fransman, die al jaren in Japan woont, wist grote namen te strikken als François Schuiten en Benoît Peeters, Emmanuel Guibert, Nicolas de Crécy, Joann Sfar en Étienne Davodeau. Hij stuurde de Franse auteurs elk naar een andere Japanse stad en gaf ze carte blanche om hun impressies op papier te zetten. De Japanse mangaka's, die met zijn allen meteen hun debuut maken in het Nederlands, mochten dan weer opscheppen over hun thuisland.

Zoals te verwachten viel zit er hier en daar een wat minder verhaaltje tussen, maar over het algemeen is Japan een boeiende strip, vooral door de veelvoud aan stijlen en onderwerpen. Nu eens is het een reisverhaal vol anekdotes, dan weer een intimistische vertemming of een Japanse legende. Wij zijn vooral zeer te spreken over de prachtige en sfeervolle tekeningen van Kan Takahama en Kazuichi Hanawa, het originele verhaaltje van de Crécy, de recht voor zijn raap commentaren van Sfar, het boeiende reisverhaal van Fabrice Neaud en de geestige bijdrage van Davodeau. Voldoende kwaliteit dus om van Japan een geslaagd portret te maken. Enkel van Jirô Taniguchi hadden we iets meer verwacht. Zijn nogal klef liefdesverhaaltje haalt lang niet het niveau van zijn prijzenwinnende strips als Quartier lointain en Le journal de mon père. En Schuiten en Peeters hebben we ook al betere dingen zien doen.

Opmerkelijk is dat aan Japanse zijde de keuze vooral gevallen is op mangaka's die nogal sterk beïnvloed zijn door de westerse tekenstijl, zoals bijvoorbeeld Mœbius-adept Taiyô Matsumoto. Het zou misschien ook interessant geweest zijn om ook wat Europese auteurs uit te nodigen die hun liefde voor manga's botvieren op hun tekeningen, zoals Marini of Morvan.

Voor wie van intieme en persoonlijke verhaaltjes houdt, is Japan zeker de moeite waard. En Casterman is van plan om meer alternatieve manga's in het Nederlands uit te brengen. Zo staat De Open Ruimte der Dromen van Hideji Oda op het programma al staat de verschijning ervan op losse schroeven. Zal het in ons taalgebied dan toch nog wat worden met Japanse strips?