Geschreven door : Bert Gevaert - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Het piratenrijk - Deel 1+2

Het piratenrijk - Deel 1+2

Woke piraten arrr, arr!

Van 12 oktober 2007 tot 17 februari 2008 bood het Stedelijk Museum voor Aktuele Kunst (SMAK) in Gent ruimte aan de controversiële Amerikaanse kunstenaar Paul McCarthy (Salt Lake City, 1945) voor de expositie The Head Shop/Shop Head. Een onderdeel van de expositie was de installatie Pirate party, die gebaseerd was op de succesvolle Disney-productie Pirates of the Carribean. Toch was deze installatie niet meteen een eerbetoon aan de grappige piraat Jack Sparrow en zijn vrienden, integendeel, het piratenfeestje van McCarthy was niet voor kinderen bedoeld. In het museum konden toeschouwers zich namelijk vergapen aan de doormidden gesneden romp van een levensgroot piratenschip, waar op beeldschermen piraten zich te buiten deden aan moorden, folteringen en verkrachtingen. Alsof dat nog niet genoeg was, lagen overal afgehakte ledematen en hing in de lucht de weeë geur van ketchup, waarmee het piratenschip rijkelijk besmeurd was. Voor McCarthy, die niet om een schandaaltje meer of minder verlegen zit, staat piraterij symbool voor het hedendaags imperialisme en kapitalisme... 

Maar dat is buiten de piraten van illustrator Ronan Toulhoat en scenarist Vincent Brugeas gerekend, die we reeds kennen van hun eerdere samenwerking bij topreeksen zoals Block 109 en Ira Dei. Aan de inleiding van hun meer dan tweehonderd bladzijden tellend piratenepos (door Dark Dragon Books in twee delen uitgegeven met een prachtig dossier vol artwork) zetten ze meteen de toon. Piraten waren gedwongen tot een crimineel leven en hadden het recht om geweld te gebruiken tegen de maatschappij die hen onrecht deed.

Het mooie karakter van deze rebellen vertaalt zich ook in zwierige dandy-piratenleiders, zonder ooglapjes, haakhanden of houten benen, die democratisch omspringen met hun manschappen en de bemanning van de verslagen vijand zonder veel moeite rekruteren voor hun eigen zaak. Het piratenrijk begint met deze daad van barmhartigheid en menslievendheid, waarna een beetje later zelfs tot slaaf gemaakte zwarte medemensen letterlijk aan boord gehaald worden en er een broederlijke samenwerking begint. Uiteraard mogen de liters rum niet ontbreken, ahoi!

Enfin, het is eens iets anders dan bloeddorstige zeevarende criminelen te zien, zoals we dat kennen uit zovele andere piratenstrips, -films en -series, met uitzondering van zeeschuimer Jack Sparrow. Alhoewel, als we de rechtszaak van Johnny Depp tegen Amber Heard wat gevolgd hebben... Wellicht hebben Toulhoat en Brugeas het ook wel een beetje bij het juiste eind en moeten we ons beeld van piraten bijstellen, maar zo woke hebben we piraten nog nooit gezien! Piraten die democratisch beslissing nemen, samen met hun leiders die hen respecteren en het samen opnemen tegen slavernij. Het zou ons niet verwonderen als ze in een derde deel de zeilen zouden hijsen richting Oekraïne om het in de Zwarte Zee tegen de Russen op te nemen.

Stoort ons dat politiek correct gedoe? Het rechttoe rechtaan verhaal van Brugeas, het zwierige tekenwerk van Toulhoat met flitsende sabels, rokende kanonnen, de wind die voelbaar is in de zeilen en de exotische eilanden om mee weg te dromen... het stoort ons allemaal evenveel als een cocktail met rum, aan de rand van een zwembad onder een wuivende parasol! Arrr, arr doe ze nog eens vol, scheepsmaatjes!