Geschreven door : Wim De Troyer - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Goudhaantje - Beethovens jonge jaren

Goudhaantje - Beethovens jonge jaren

Bravo maestro

Aha! Een nieuwe Mikaël Ross! Het enthousiasme stijgt bij ons. Wat is de titel? Goudhaantje? Bon, dat kan nog alle kanten uit. De ondertitel? Beethovens jonge jaren? Bleeeee! Klassieke muziek! Zucht... Moet dat?

Met lood in de schoenen begonnen we eraan, want we hebben niks, maar dan ook niks met klassieke muziek. En ondanks onze gezegende leeftijd (de redactie is ondertussen een half bejaardentehuis) zijn we er nog niet toe gekomen om die laatste horde van middelbare leeftijd te nemen. Ook verliezen biografische strips zich maar al te vaak in pogingen om zo historisch mogelijk correct te zijn en vergeten ze van de strip een strip te maken. Er zit meestal geen lijn in een mens zijn leven, en wanneer men streeft naar historische volledigheid dan wordt dit maar al te vaak een opsomming van feiten. Als er al een lijn inzit, ligt dat eerder aan een uitstekende biograaf die dat er uitpuurt dan aan dame Fortuna.

Maar de tekenaar van Totem en de auteur van Het omgeval, twee zeer uitstekende strips, moesten we toch een kans geven. En wat zijn we blij dat we dat gedaan hebben.

We merkten aan onszelf dat onze argwaan in het begin al snel plaats maakte voor honger naar meer en meer, en met stijgend enthousiasme lazen we verder en verder tot het onverbiddelijke eindpunt: Beethoven is doof.

Ondertussen maakten we kennis met de kleine Luddi en zijn twee heerlijke ettertjes van broers, zijn vader en moeder, alle mecenassen en tegenstanders in zijn jonge leven, zijn grote leermeester Hadyn, en zelfs Mozart duikt even op, al is het helemaal niet zeker dat beide groten elkaar ooit ontmoet hebben.

De grote verdienste van deze strip is dat de personages zo rond zijn, zo vol van leven en hun kleine kantjes, dat ze als het ware uit de pagina’s kruipen om je mee te sleuren in het verhaal. Ze ontstijgen het besef dat je een (geromantiseerd) levensverhaal van een bestaand personage aan het lezen bent, en je ziet ze over de pagina’s gaan alsof je ze op straat of in de supermarkt tegen het lijf zou kunnen lopen. Ross is er warempel in geslaagd ze tot leven te brengen.

Er zijn wat tempowisselingen die we niet steeds geslaagd vinden, en soms raakten we wat de draad kwijt tussen alle dames die Ludwig aanbidt. Maar dat is dan eigen aan het leven, en niet noodzakelijk de schuld van de biograaf.

Grote klasse, heel entertainend lezend, en Ross slaagt er weer in om met zijn zeer losse, gewild naïeve stijl een pak emoties in zijn tekeningen te leggen. Soms moeten we maanden wachten eer er iets leesbaars in de stripspeciaalzaak ligt, en soms wordt ons geduld dubbel en dik verdiend!