Geschreven door : Johan Decloedt - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Goud aan de andere kant van de wereld - 1+2

Goud aan de andere kant van de wereld - 1+2

Geen walk in the park

Wat hebben pakweg Jommeke, Piet Pienter en Bert Bibber, Long John Silver en Roodbaard gemeen? Geen idee? Lees of herlees even de albums Het geheim van Macu Anpaca en De strijd om de Incaschat, De Incaschat der Cordillera, Guyanacapac en Het verdoemde goud van Huacapac. Juist. De rode (gouden) draad is gekend. De zoektocht naar een Azteken- of Incaschat in Zuid- of Midden-Amerika, al dan niet dankzij het toevallig in bezit krijgen van een schatkaart, getekend door de obligate conquistador ,is de pitch van heel wat stripverhalen. En zo komen we naadloos bij de huidige albums, met als vraag: voegen ze iets toe aan de schattenjachttraditie?

Het verhaal van Goud aan de andere kant van de wereld kent twee delen, genoemd naar de hoofdpersonages Laureen en Doug. Beiden zijn sterk gemotiveerd om de schat in hun bezit te krijgen, enkel en alleen om hun respectievelijke dochters een leven zonder zorgen te kunnen bieden.

In deel 1 krijgt de Ierse dienstmeid Laureen O’Reilly van een familielid een gouden Incahalsketting en Spaanse tekst met de vindplaats van de schat van Atahualpa in haar bezit. Laureen, gezegend met een zekere goedgelovigheid, wordt alras bedrogen door ontdekkingsreiziger Sir John Burton, maar slaagt er toch in om Ecuador te bereiken. Burton komt gewelddadig aan zijn einde waarbij Douglas Hill, een goudzoeker die al jaren het gebergte van de Llangantes doorzoekt, niet vrijuit gaat. De schatkaart is ondertussen in het bezit gekomen van een lokale priester die in de schat de mogelijkheid ziet om een kathedraal te bouwen.

In het tweede deel onderneemt Douglas een zoektocht naar een goudader met een tiental schurken en Laureen als kokkin. Doel is om 2.000 dollar aan goud te verdienen om de schatkaart van de priester af te kopen. Na vele weken gouddelven, ontberingen en het hoofd bieden aan Peruaanse grenswachters, wordt het bedrag bijeengesprokkeld. Helaas blijkt de tekst ondertussen half vergaan door invloed van water, maar toch besluit Doug om het alleen te wagen. Zijn dochter moet en zal immers een beter leven krijgen. Zijn hopeloze zoektocht is hels, geconfronteerd met talloze grotten, wilde dieren en afschuwelijke weersomstandigheden.

De tekeningen van Xavier Delaporte zijn ruw, te weinig detaillistisch. Het komt over als haastwerk waardoor je niet stilstaat bij de tekeningen, maar met een rotvaart het verhaal leest. Het is echter wel de verdienste van de tekenaar om ons te laten inleven in de helse omstandigheden waarin Doug verzeilt. We konden de gutsende regen op ons lijf voelen. Het verhaal zelf, geschreven door Jérôme Félix en gebaseerd op de ervaringen van Philippe Esnos, een recent overleden avonturier, heeft een zekere originaliteit, maar het blijft niet echt hangen. 

Wat hebben we geleerd? Als we ooit in het bezit zouden komen van een schatkaart, niet doen zoals Laureen en Doug. Onmiddellijk verkopen en zeker niet zelf op zoek gaan. Schattenjagen is duidelijk geen walk in the park en wordt zelden beloond.