Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Garulfo -4 - Het monster met de kristallen ogen

Garulfo -4 - Het monster met de kristallen ogen

Kristallen tekenaar

Zes jaar hebben we moeten wachten op dit vervolg. We twijfelen nog tussen het slaken van een vloek of een zucht van opluchting. Misschien dat Garulfo het moet afleggen voor Sabels en Galjoenen van dezelfde scenarist op het vlak van verhaal- en taalvernuft, maar zeker niet als de factor humor eraan te pas komt. Ook het uitgangspunt blijft een origineel gegeven: een kikker wil dolgraag prins worden. Door de hulp van een heks en de kus van een prinses maakte hij zijn wens waar. Maar een mens is ook maar een mens met zijn gebreken en eigenaardigheden. In de tweede cyclus vanaf deel 3 bleek bovendien dat een echte prins in een kikker veranderde om het natuurlijk evenwicht te bewaren. De immer vrolijke Garulfo leert bij van de voormalieg prins in kikkergedaante Romuald. Of is het toch omgekeerd? In al zijn naïviteit stelt Garulfo pertinente vragen over bijvoorbeeld de verdeling van rijkdom. Garulfo brengt Romuald dan weer bij hoe hij vliegen moet verorberen. Maar hij blijft eigenlijk een sukkel die niet weet hoe zich correct te gedragen in de mensenrwereld. Dat brengt hem ook in dit deel in een lastig parket als hij geen geld meer heeft om zijn maaltijd te betalen in een herberg. Op de vlucht komt hij te weten dat er een toernooi op til is met een kus van de prinses als beloning. Voor Garulfo en Romuald is het een mogelijke uitweg voor hun gedaanteverwisseling. Maar waar zit de prinses? Dwalend in het koninkrijk Lambrusquet stuitte ze diep verscholen in de bossen op een kasteel waar een reus woont. Dit monster vreet rauwe karkassen, maar is in tegenstelling tot wat zijn angstaanjagende verschijning doet vermoeden zo lief als een speels poesje. Hij verzamelt kristallen figuurtjes en vindt in de prinses een beste maatje en speelkameraadje. Aandoenlijk, en vooreerst zeer grappig.

Tekenaar Bruno Maïorana tekent net zo flamboyant als Jean-Luc Masbou. Zijn gezichtsuitdrukkingen zijn even expressief als in tekenfilms en versterken de grappen. De details zijn rijk aangebracht en de middeleeuwse decors zijn geloofwaardig en sprookjesachtig sfeervol. Hij doet ook de moeite om te spelen met perspectieven. Na het afsluiten van de reeks werkte het dupo opnieuw samen aan de Victoriaanse detectivestrip D. Sinds het eerste album in 2009 — waar Silvester toen interesse voor toonde — is er niets meer vernomen over een vervolg. Het zou jammer zijn mocht Maïorana er als striptekenaar de brui aan gegeven hebben. Hij is een kristallen figuurtje met vele facetten, te koesteren met voorzichtigheid zodat het niet breekt. Gelukkig hebben we nog twee delen van Garulfo te goed. Deel 5 zou al binnen een paar maanden volgen. Nog eens zes jaar wachten, is niet wenselijk.