Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Elmer en ik - 2: de regels van het spel

Elmer en ik - 2: de regels van het spel

Benns beste periode

De weinig succesvolle goochelaar Nigel kreeg na de vondst van de buiksprekerspop Elmer en zijn ontslag bij de musichall in Berlijn, waar hij optrad, het voorstel van een impresario om naar Londen te gaan. Maar als voorwaarde voor een nieuw bestaan in het vooroorlogse jaar 1936 moet hij alle contact met de buitenwereld opgeven, zo ook met zijn zwangere vriendin Kate. Die situatie kan niet blijven duren en hij glipt met een smoes weg. Hij reist naar de ouders van Kate die hem weten te vertellen dat ze met een jeugdvriend gaat trouwen. Terug op het toneel valt het succes hem enigszins te beurt, maar er is nog steeds dat wurgcontract. Hij zit in de klauwen van miss Clara en haar partner tot een andere baas dat contract overneemt.

Aansluitend op het verhaal vertelt pop Elmer in een geïllustreerde epiloog hoe het Elmer en Kate verder verging. Dat doet hij op dezelfde cynische toon als in het tweeluik. Dat er een epiloog nodig is om het verhaal af te sluiten, betreuren we. Het toont aan dat André Benn aan een tweeluik niet voldoende had om zijn verhaal te vertellen. Hoewel in feite alle intriges zijn afgewerkt, voelt dat einde toch als een plotse beslissing aan.

Elmer is er als speelbal wel wat sympathieker op geworden sinds het vorige album. De interactie met Elmer blijft de grootste troef van het verhaal, maar die is net te weinig uitgewerkt.

Voor de tekeningen van Benn hebben we weer alle lof. Machtig mooie decors en voertuigen leveren prachtige prenten en platen op. Ook de personages staan er. Het tweeluik dateert al van 1988 en 1990 en sindsdien ging Benn heel wat losser te werk, daarom niet beter. Elmer en Ik dateert samen met de ninetiesstrip Woogee duidelijk van zijn beste periode, profiteer ervan.

Sinds het vorige album voegt Arcadia vzw extraatjes toe aan de albums. Behalve bovenvermelde epiloog staat er ook nog een interviewtje met Benn in, een niet gebruikte versie van de eerste pagina en wat personagestudies. Allemaal heel mooi gelay-out, maar dat is altijd al een sterkte geweest van de liefhebbersuitgeverij.