Geschreven door : Rinosseros - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Elle et Lui – KareKano (Kareshi Kanojo no Jijou) - De reeks

Verhaal:

Yukino Miyazawa is de perfecte studente. Ze is lief, mooi en behulpzaam, slim, getalenteerd en altijd de rots in de branding. Althans dat lijkt ze. Want in de realiteit is Miyazawa enkel en alleen op complimentjes uit. Ze wil schitteren en bewonderd worden en heeft daarom een imago gecreëerd dat niet overeenkomt met hoe ze echt is. Maar dan is er plots Soichiro Arima. Deze jongen heeft alle eigenschappen die Miyazawa veinst écht en trekt de aandacht naar zich toe zonder het te willen. Miyazawa doet er alles aan om Arima te doen afgaan, maar het is integendeel Arima die ontdekt hoe Miyazawa echt is. Toch vertelt hij het aan niemand… de jongen is namelijk verliefd op Miyazawa.




Mijn mening:

Elle et Lui is een van die reeksen die verscheen in het voorpublicatiemagazine Magnolia. Uitgeverij Tonkam beweerde over deze reeksen dat ze niet zouden worden uitgebracht in albumvorm, maar kijk, Magnolia was geen lang leven beschoren en Tonkam brengt op één reeks na alles uit het magazine opnieuw uit. Handig voor mij die zo de kans krijgt om ook eens te kijken wat er in dat shoujo-magazine werd gepubliceerd.

Laat ik meteen met de deur in huis vallen: Elle et Lui is geen topper. Het bezit geen magnifiek onderbouwd scenario en de situaties en personages geven me een déjà-vu-gevoel, ook al ligt het er nooit vingerdik op. Maar toch weet Elle et Lui me te bekoren. Het is heerlijk naïef, niet op zijn Card Captor Sakura’s (jezus, Miyazawa zou een criminele zijn in dat verhaal, lol), maar op zijn heel eigen manier. In principe is het eigenlijk een melig verhaaltje waar de liefde alles overwint, maar zo komt het niet over. Dankzij de regelmatige humoristische noten van Miyazawa en haar familie leest het allemaal heel vlot en aangenaam, en dan zwijg ik nog over de hilarische stukjes waar Tsuda over zichzelf spreekt.

Ik vind Elle et Lui het perfecte evenwicht tussen romantiek en humor en dat kan alleen maar toegejuicht worden. Nog een positief punt is dat elk hoofdstuk begint met Miyazawa die haar verhaal doet over hoe perfect ze wel wilde zijn maar dan Arima tegenkwam. Dit kan saai en eentonig overkomen, maar Tsuda brengt het steeds op een andere manier waardoor je deze kleine ‘herhalingen’ graag blijft lezen. Mooi.




Minder mooi zijn de tekeningen. Laat het duidelijk zijn dat Tsuda niet overgetalenteerd is en het ook nooit zal worden. Niet dat ze enorme blunders maakt (bijvoorbeeld anatomisch of heel simpele fouten zoals deuren die aan de verkeerde kant opengaan), maar ze blinkt wel uit in simplisme. Zolang ze bij chibi’s of ultra-expressieve personages blijft valt het allemaal nog goed mee (is het zelfs heel grappig om naar te kijken), maar in de serieuzere scènes doet Tsuda’s stijl toch te simpel en ouderwets aan.

Nu goed, het maakt niet zoveel uit want de tekeningen halen absoluut niet het leesplezier naar beneden. Leesplezier dat er zeker is. Al wie een beetje van shoujo houdt zal dit kunnen appreciëren.

Rinosseros - 4/10/2005


- Score -

Tekeningen:

12/20

Uh… eigenlijk had ik daar nog niet over nagedacht… er is er geen zover dat ik weet…

 

Scenario:

12/20

Komt wat kinderachtig over, maar heeft altijd een diepere betekenis. Maar voor het scenario hoef je het niet te kopen.

 

Gevoelswaarde:

16/20

…maar het leest verdorie heel goed weg. Heel leuk, het bewijs dat een strip zonder een speciale troef te hebben ook een hele grote charme kan hebben.

 

Uitgeverij:

14/20

Misschien is het papier wat te dun, maar bon, het is al beter dan het wc-papier dat gebruikt wordt voor bijvoorbeeld een Kindaichi… Verder vraag ik me af wie dat enorm lelijke motiefje van de cover heeft uitgevonden, bwah.

 

TOTAAL

82%