Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : Reviews Focus Knack

Eerlijke lui -2 - Deel 2

Veel geknip, weinig wol

Gibrat en Durieux maken in 'Eerlijke lui' van een ontslagen vijftiger dan wel een treinkapper, maar nog geen echte mens.


Kijk, wij hebben niets tegen zo'n Franse praatstrip waarin het boeiende leven van 'Jean avec la casquette' in ongewone omstandigheden wordt geopenbaard. Maak ons altijd wakker voor een nieuw boek van Pascal Rabaté, vooral dan voor een tragikomedie als De Maria van plastic of De feestwinkel. Eerlijke lui komt daar helaas niet bij in de buurt.

Jean-Pierre Gibrat heeft zijn roem vooral te danken aan nostalgisch esthetiserende strips over de Tweede Wereldoorlog. Hij laat het tekenwerk voor dit hedendaagse verhaal over een ontslagen vijftiger wijselijk over aan Christian Durieux, die zijn vroegere houterige realisme al een tijd heeft ingewisseld voor een would-be vlotte lijnvoering die je tegenwoordig in veel Franse strips kunt vinden. Een eerste prijs voor originaliteit zal hij er niet snel mee winnen, maar storen doet hij nu ook weer niet.

Het spijtige is vooral dat Gibrat als scenarist die enkele interessante vondsten niet tot iets samenhangends en beklijvends kan laten samensmelten. Dat de harde werker Philippe na zijn ontslag in een psychologisch moeras terechtkomt, waar hij al pimpelend steeds dieper in wegzakt, kan moeilijk een verfrissend uitgangspunt worden genoemd. Dat het vooruitzicht opa te worden, hem helpt om weer vaste grond onder zijn voeten te krijgen, al evenmin. Af en toe is er een kleurrijk personage, zoals een alcoholische boekhandelaar, of krijgt Philippe een verrassend beroep als TGV-kapper. Maar dat mag niet baten. Tegenslag slaat bij Philippe te veel toe in de overtreffende trap en de brave huisvader licht ook een kennis gewetenloos op, zonder dat dat ooit aannemelijk wordt gemaakt. Kortom, Gibrat is vergeten zijn Eerlijke lui van een natuurlijke flow te voorzien die de gebeurtenissen een zekere logica moet verlenen.