Geschreven door : Jacky Cornelis - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De spijbelaars

De spijbelaars

De spijbelaars

De Duitse oorlogsmachine begint te sputteren. Stalingrad werd niet de verhoopte zege, maar een schandelijke nederlaag. In de bezette gebieden blijft het verzet erg actief. De Duitsers voelen zich genoodzaakt om de Jodendeportatie te versnellen. Overal worden mensen voor het minste geringste aangehouden. Vergeldingsacties houden rekening met rang noch stand. In Parijs is de paranoia immens groot. Dat ondervinden vier jongeren die hun laatste schooljaar afwerken. Jacques (van Joodse afkomst) wordt door collaborateurs geviseerd. Zijn vriend Jean neemt het hierbij voor hem op, maar plaatst zich hierbij mee in de spotlights. Daags nadien wandelen Jean en Jacques samen met hun vriend François en zijn nicht Coco door het Bois de Boulogne. Nadat een Duitse soldaat het meisje ruw bij zich roept, ontstaat een handgemeen dat voor de Duitse soldaat eindigt in een nat uniform. Het viertal zet het op een lopen. Parijs is niet meer veilig voor hen. Er rest hen niets anders dan te vluchten.

De spijbelaars is gebaseerd op fragmenten uit de herinneringen en trauma’s van de grootvader van scenarist Patrice Ordas (gekend van onder andere Ambulance 13 en jammerlijk overleden in 2019). De wetenschap dat het om een waargebeurd verhaal gaat, bezorgt de lezer een extra beklijvend gevoel. Elk moment kan het mis gaan en staan er levens op het spel. Wanneer het voorgenoemde viertal dienst neemt bij de Maquis (een Franse verzetsgroep) verliezen ze hun jeugdige onschuld en gaat het ook wel degelijk grondig mis. Genoeg spoilers, de rest ontdek je als lezer beter zelf! Het beladen thema en de sfeerschepping maskeert het bij momenten vreemde verteltempo. Van inleiding gaan we meteen over naar de climax van het verhaal, alsof het ineens snel moest gaan. In alle eerlijkheid hadden we graag nog nét iets meer diepgang gezien.

Voor De spijbelaars kiest tekenaar Alain Mounier voor prachtig aquarel-tekenwerk. De wintersetting, het mooie schaduwspel en levendige kleuren zijn om duimen en vingers van af te likken.

Om de een of andere reden werkt de combinatie van oorlogsverhalen en aquarel wonderwel samen. Denk maar aan Elke raaf pikt van Jean-Pierre Gibrat of Airborne 44 van Philippe Jarbinet. De spijbelaars haalt vooralsnog niet het niveau van Elke raaf pikt, maar zal de fans van het genre zeker kunnen bekoren!