Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De hemel boven het Louvre

De hemel boven het Louvre

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan

Enkele jaren terug kregen vier stripauteurs van het Louvre vrij spel om een strip te maken in, op, rond en over het Parijse museum en haar werken. Nicolas de Crécy (van het al vertaalde IJstijd), Marc-Antoine Mathieu en Eric Liberge gingen creatief en experimenteel tot aan het gaatje, maar Bernar Yslaire pakte het verrassend klassiek aan. Meer nog, voor de eerste keer in twintig jaar ging de schepper van Samber nog eens in zee met een co-scenarist.

Met Jean-Claude Carrière koos hij bovendien niet voor de minste. De Franse romanschrijver vergaarde immers verschillende prijzen op de rode loper met zijn scenario's voor films zoals La piscine, Danton, The unbearable lightness of being of Cyrano de Bergerac, maar op stripgebied was hij een absolute leek. De samenwerking leverde echter de meest begeesterende Yslaire op in jaren. Nochtans koos de Brusselaar veilig voor zijn geliefde tijdperk van de Franse Revolutie. Een tijd vol hoop, glijdende guillotinemessen en passionele romantiek, maar Carrière gaf er een leuke twist aan. Hij benaderde de strip als een roman. Twintig hoofdstukken, twintig momenten beginnend als strip en steeds eindigend met enkele regels pure tekst. De tekeningen starten meestal uitgewerkt en eindigen in bekende schilderijen of vervallen tot schetsen. Een leuke gimmick, maar wel eentje die het opvallend sterke scenario ondersteunt.

De auteurs bouwden hun strip rond de schilder Jacques-Louis David. Na de revolutie richtte hij eigenhandig het Louvre opnieuw in. Oude religieuze en monarchistische werken werden in de kelders opgeborgen en de vrienden van de toekomst kregen de aandacht die ze verdienden. Een nieuwe kunststroming vol drama en lege decors werd de norm. Deze nieuwe schilderijen én het Louvre zelf werden geschonken aan het volk. David was tevens een persoonlijke vriend van de politieke machthebbers binnen de Nationale Conventie. Zo kreeg hij de opdracht van eerste burger Maximilien de Robespierre om het volk het ultieme geschenk te geven, namelijk een schilderij van het opperwezen. Geen god, geen meester, geen geloof, maar hij moest het ultieme opperwezen schilderen. Een vergiftigd geschenk...

De hemel boven het Louvre is een verrassend frisse Yslaire geworden. Eindelijk zien we hem nog eens zoeken en zijn grenzen aftasten binnen de wetmatigheden van de klassieke strip. Soms lijkt het iets te haastig of is hij iets te verliefd op het laatste kunstje uit zijn computer, maar de wafelijzerstructuur en het ijzersterke verhaal, maken er een uitstekende strip van. Meer dan terecht vertaald.