Geschreven door : Mario Stabel - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

De dag waarop... - 1: De dag waarop de bus zonder haar vertrok - 2: De dag waarop ze haar vlucht nam

It's a new dawn . It's a new day . It's a new life. For me. And I'm feeling good*

Clementien zit niet erg goed in haar vel: haar werk biedt haar niet de nodige voldoening en ook op relationeel gebied loopt alles nogal stroef. Een zorgvuldig geplande yogatrip moet dan ook soelaas brengen en haar helpen om alles eens op een rij te zetten. Als ze bij een tussenstop in een kleine dorpswinkel de yogabus mist (haar afwezigheid wordt blijkbaar niet opgemerkt) ziet ze haar zendromen in rook opgaan en is ze genoodzaakt om te blijven overnachten bij winkeluitbater Antoine. Die blijkt over heel wat mensenkennis te beschikken en toont door zijn verhaaltjes (die vaak op een boeddhistische leest geschoeid zijn) de jongedame het juiste pad.

Aanvankelijk hadden we wat schrik dat scenaristen Bertrand Escaich en Caroline Roque (samen opererend onder het pseudoniem Béka) er een zweverig clichéverhaaltje van zouden maken, maar ze omzeilen handig de valkuilen die met dergelijke populair-psychologische verhaaltjes gepaard gaan. Verlichting zit niet in het volgen van een blasé would-begoeroe, wel in het even stilstaan bij de fijne gebeurtenissen die elke dag de moeite waard kunnen maken... als je er tenminste de tijd voor wil nemen!

Die hoopvolle boodschap wordt jammer genoeg ten dele tenietgedaan in het tweede album, De Dag Waarop Ze Haar Vlucht Nam. Als Clementien verder wil doorgroeien, is ze — Greta Thunberg nog aan toe! — blijkbaar genoodzaakt om de halve wereld rond te vliegen. Dit vonden we nogal haaks staan op de simpele, maar doeltreffende levensles uit het eerste deel. Toch overheerst na lezing vooral het feelgoodaspect van de strip en dat was waarschijnlijk ook de bedoeling van de auteurs.

De tekeningen van Marko (Marc Armspach) ogen fris, zweven tussen een realistische en karikaturale aanpak en passen perfect bij de bitterzoete toon van de vertelling. Ook de lichtvoetige inkleuring van Maëla Cosson geven we graag een speciale vermelding.

Blijkbaar heeft Clementien haar Nirwana na dit tweeluik nog steeds niet bereikt, want bij onze zuiderburen zijn ondertussen nog twee delen verschenen die haar achtereenvolgens naar Compostella en Bali zullen brengen. En we vermoeden dat we ook bij deze (s)trips wel aan haar zijde gaan willen wandelen…

* © Nina Simone