Geschreven door : Diederik Van De Velde - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Catamount - 3: De gerechtigheid van de kraaien

Catamount - 3: De gerechtigheid van de kraaien

Platgereden paden met een volleerde twist

Een karavaan reizende families die overvallen wordt onderweg naar hun nieuwe, onontgonnen lapje grond, één overgebleven rancheigenaar die een inhalige investeerder verhindert diens spoorwegroute door zijn land te laten lopen en tot slot een getormenteerd familielid dat op wraakmissie trekt terwijl er een prijs op zijn eigen hoofd staat. Op het eerste zicht lijkt het alsof Catamount de al platgereden paden in het westerncliché nog wat verder met de paardenhoeven de grond wil indrijven. En toch... toch is er iets wat deze reeks fundamenteel anders maakt dan vele andere in het genre.

Bij de eerste twee delen durfden we dat alvast deels toewijzen aan de tekeningen van Benjamin Blasco-Martinez die voor deze delen trouwens ook solo het scenario voorzag, losjes gebaseerd op de avonturenromans van Albert Bonneau. Het is eigen aan westernstrips dat deze grafisch wat harder zijn. Maar Catamount is zelfs naar westernnormen behoorlijk in your face. Het bezit een hardheid, een typische westernrauwheid die naar ons gevoel enkel benaderd (en overtroffen) wordt door François Boucqs Bouncer. Boucqs werk is kwalitatief nog van een hoger niveau, maar Blasco-Martinez’ grafische directheid, gecombineerd met zo nu en dan wat doelbewuste morsigheid doet geregeld on-Europees aan. Maar zeker in combinatie met de inkleuring komt het de kracht van de reeks ten goede.

In deel 3 gaat  Blasco-Martinez grafisch op dat elan verder. Maar er is meer. Tussen het Franse openingsdeel en het derde deel zat een viertal jaar. Gedurende die periode heeft Blasco-Martinez zich merkelijk verder bekwaamd. De soms wat vreemde anatomische afmetingen en verhoudingen zijn grotendeels verdwenen en wat er nog van overblijft, lijkt een bewuste keuze van de man om het Wilde Westen soms op zijn hardste en meest groteske manier uit te beelden. Blasco-Martinez’ inkleuring is nog meer sfeerbepalend geworden dan die voordien al was.

Zoals gezegd is Catamount het resultaat van een aantal samengevoegde westernclichés, maar dan wel net die clichés die nog steeds staan als een huis. In dit deel verwordt de getormenteerde Catamount tot een pure wraakengel die de spoorbaas achternazit die onheil uitriep over zijn familie. Dit keer wordt Blasco-Martinez voor het scenario bijgestaan door Gaet’s (gekend van het door ons hevig gesmaakte RIP, eveneens uitgegeven door Microbe. Of het Gaet’s’ invloed is kunnen we niet met zekerheid zeggen, maar in dit deel zit dat ene element dat in de vorige nog ontbrak. Dat van de verrassing en de slimme opbouw. Door slimme sprongen in de tijd tillen de generatiegenoten Blasco-Martinez en Gaet’s hun reeks naar een hoger niveau. Wie clichés kan verbinden met een slimme verteltechniek, bewijst dat 1+1 best wel eens drie kan zijn. En laat dat nu net het nummer van dit album zijn.

Het volgende album, dat in het Frans al verschenen is, volgt het scenario geschreven door Gaet’s. Blasco-Martinez focust op het grafische aspect van de reeks. Hij heeft niet stilgezeten, want hij is ook een van de tekenaars van het westernparadepaardje Go West Young Man van Tiburce Oger, dat in juni bij Saga Uitgaven op de planning staat. Andermaal iets om naar uit te kijken dus.