Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Black OP -6 - Deel 6

Black OP -6 - Deel 6

Hekel aan flashbacks

Nog meer dan over de Koude Oorlog en de strijd tussen de CIA en de Russische maffia, blijkt de thriller- en spionagereeks Black OP des te meer door dit zesde deel een uitgebreider gamma van thema's te beslaan. Verraad en liefde, respect en ontgoocheling, hoogachting en hoogmoed,... Elke goeie scenarist weet zich hier wel mee uit de brand te helpen. Stephen Desberg is zo'n scenarist. Van Black OP heeft hij een serie weten te maken die net zoals de al wat oudere Floyd Whitman in de hoofdrol met elk nieuw deel rijpt.

In dit slot van een naar alle waarschijnlijkheid eerste cyclus komt het tot een ultieme confrontatie tussen Floyd en zijn jeugdvriend Trent Jackell terwijl er ondertussen grote schoonmaak wordt gehouden bij de Russiche maffia op Amerikaanse bodem. Dat gaat gepaard met heel wat schiet- en steekpartijen want er wordt nogal wat afgerekend in dit album. Trent heeft het inmiddels geschopt tot vicepresident en laat dat nu net het teken zijn voor de op een Indische plantage teruggetrokken Floyd om actief op te treden tégen de vicepresident. Dat had hij immers ooit gezworen. Het bewijs ervan lees je in een van de opnieuw vele flashbacks die verweven zijn met het verhaal.

Die flashbacks (waar we als geoefend striplezer en filmkijker doorgaans een hekel aan hebben) verstoren een uiteraard rechtlijnige vertelling waardoor het mozaïek van scènes uit het heden en het verleden doorheen de reeks soms moeilijker een volledig beeld geven van alle feiten. We zijn er zeker van dat we door deze constructie te veel belangrijke info hebben gemist. Een herlezing van de voorgaande delen zouden we toch eens moeten overwegen. Een ander aanhoudend punt van kritiek is natuurlijk de overdreven langwerpige kin van zowat elk personage. Er zijn wel meer tekenaars met een weerkerend 'handelsmerk'. Nochtans kan Hugues Labiano zeker overtuigend tekenen en een spannende paginalay-out presenteren. Inkleurder Jean-Jacques Chagnaud willen we tot slot ook vermelden. Ook hij verdient alle lof.