Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Androïden - 6: De deserteurs

Androïden - 6: De deserteurs

Niet zo ver gezocht

In de voorbije albums, elk een compleet verhaal, voerden telkens andere auteurs androïden in alle soorten en maten op. In dit zesde album zetten mensen hen in het jaar 2217 in als gevechtsrobotten tegen een ras van buitenaardsen, de Mantas, die de aarde bedreigen. De Mantas bezitten de kracht om in het brein van mensen te kruipen die zichzelf prompt uitschakelen. Nu de Mantas met gigantische ruimteschepen boven de aarde zweven en intussen Groot-Jakarta (45 miljoen inwoners) van de kaart hebben geveegd, is een tegenreactie meer dan noodzakelijk. Dat middel zijn androïden, Holaws genaamd, die in drie soorten bestaan. Het belangrijkste is dat ze volledig autonoom doelwitten kunnen kiezen en vernietigen zonder menselijke supervisie. De hoogste categorie onder hen, de Wanders, bezitten een hoge vorm van artificiële inteligentie. Op een aardeachtige planeet, waar Holaws worden ingezet, gebeurt er iets bijzonders. Twee Wanders haken tijdens een missie af. Desertie, veroorzaakt door een alsmaar hoger ontwikkelde artificiële intelligentie. De twee vuren zelfs op hun medestanders. Totaal ondenkbaar volgens de Amerikaanse legermacht. Ze interpelleren professor Mann en dan start een bijna filosofische discussie terwijl de twee deserteurs ver weg in de Melkweg proberen te overleven.

Het uitgangsidee is nog niet zo ver gezocht van scenarist Christophe Bec. Het in visuele filmeffecten gespecialiseerde, Nieuw-Zeelandse Weta moest voor een digitale aanval van duizenden orks in de filmtrilogie The Lord of the Rings algoritmes ontwikkelen. Zo konden orks op verschillende manieren aan de strijd deelnemen zonder hen elk afzonderlijk te moeten programmeren. In de uitwerking stelden de programmeurs vast dat sommige orks ook gewoon van het strijdtoneel wegliepen. Die programmering met algoritmes komt ook in De Deserteurs voor. Zonder dat je verder een zier kan geven om de mensen — slechts aangevers voor de situatie — of de deserterende Wanders in dit verhaal, is dit toch een boeiend verhaal dat heel interessante stellingen opwerpt over artificiële intelligentie en de verhouding tussen mensen en androïden. Bec is in dit soort verhalen in zijn element.

Ook tekenaar Erion Campanella Ardisha ("Advisha" volgens de cover en "Avdisha" volgens de titelpagina, terwijl Daedalus van Ardisha al de reeks Troje heeft uitgegeven) voelt zich duidelijk in zijn sas. De ruimtetuigen zien er van buiten én van binnen doordacht ontworpen uit. De hoekigheid van de gevechtsrobotten komt ook terug in de mensen die hij tekent, maar zijn lijnvoering maakt het niet steriel.

Topalbum alweer in een conceptreeks die we nog steeds kunnen aanraden.