Geschreven door : Peter D'Herdt - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Amazonia - Deel 4

Amazonia - Deel 4

Hand overspeeld

Amazonia is intussen al de derde cyclus in de Kenya-saga van Leo en Rodolphe, die sinds de tweede cyclus Namibia voor de tekeningen worden bijgestaan door de jonge Belg Bertrand Marchal. Zoals de naam doet vermoeden, gaat het na noordelijk en zuidelijk Afrika deze keer over de gelijknamige provincie in de Braziliaanse jungle. Leo en Rodolphe mikten in deze cyclus ambitieus op drie belangrijke intriges. Enerzijds volgen we twee fracties doorheen het Braziliaanse regenwoud: het hoofdpersonage Katherine Austin die, bijgestaan door de Alfa-kloon kapitein Delio, op alienjacht is, en een stel oud-nazi's die hun eerder achtergelaten duikboot inclusief schat willen terugvinden. Daarnaast werd met het wedervaren van de Engelse vampiersadepten Oscar en Clyde nog een derde verhaallijn geïntroduceerd. Alle hoofdpersonages werden door hun geestelijke vaders in precaire toestand achtergelaten op het eind van deel 3: Kathy en de gewonde Delio verdwaald en zonder uitrusting in de jungle, de Duitsers op een vastgelopen jacht onder dreiging van bloeddorstige indianen en het 'bromantische' duo Oscar en Clyde ontvoerd naar onbekende bestemming door een stel grimmige onderwereldfiguren. De situatie deed uw dienaar kirrend van plezier en voor een volle stripwinkel declamerend dat deze reeks het beste was dat Leo tot nu toe had gemaakt, uitkijken naar deel 4. Maar als de verwachting hoog is, is de teleurstelling nabij (Braziliaans spreekwoord).

Leo en Rodolphe overspelen in dit vierde deel immers hun hand. De cliffhanger op het einde van het vorige deel — Doktor Hoffman die met een verschrikte "luister" de aandacht van zijn kompaan opeiste — wordt aan de kant geschoven en verder genegeerd. Wat hij hoorde of net niet hoorde, daar hebben we nog steeds het raden naar. De afwikkeling van de Clyde- en Oscar-geschiedenis is vergezocht en brengt zo weinig bij, dat je je spontaan gaat afvragen of ze het zich met die derde plotlijn niet nodeloos moeilijk hebben gemaakt. Ook de andere personages dobberen — letterlijk zelfs — in dit deel wat lusteloos rond in elkaars buurt. En ook de beweegredenen achter de plotse vasthoudendheid van de Engelse consul zijn zo onwaarschijnlijk dat ze storend worden. Zowat alles wat in dit vierde deel gebeurt, lijkt tergend traag te gaan, alsof Leo en Rodolphe onverwacht vaststelden dat ze vijf delen in hun cyclus moesten proppen in plaats van vier en even op zoek moeten naar hun tweede adem. Wat blijft, is het nog steeds oersterke en bijzonder aantrekkelijke hoofdpersonage Katherine, het aanstekelijk realistische tekenwerk van Marchal, dat de leesbeurt toch moeiteloos veraangenaamt, en de niet aflatende hoop dat de manier waarop de verhaallijnen straks verweven zullen blijken, ons alsnog zullen aanstoken tot een spontaan ingezette samba. Aan de heren Leo en Rodolphe dus om ons straks met een zinderende finale te verrassen.