Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : Reviews Focus Knack

Amatlan - Amatlan

Amatlan - Amatlan

TRAMMELANT IN AMATLAN

Of hij nu in Nice verblijft of in Mexico, Edmond Baudoin verkent zelfs op pensioengerechtigde leeftijd nog de (onmogelijke) liefde.


Reizen zijn in Baudoins werk altijd metaforen voor een leven, maar om een intieme relatie met een veel jongere vrouw te kunnen onderhouden, is de eens zo honkvaste Franse tekenaar de laatste jaren ook letterlijk aan het globetrotten geslagen. Hij ontmoette Neige op een terras in zijn straat in Nice, waar hij toen - eind jaren 90 - woonde. Dezelfde avond nog stond ze bij hem op de deurmat voor levensadvies, omdat hij bevriend was geweest met de door haar bewonderde schrijver Le Clézio, de inspiratiebron voor Baudoins boeken De eerste reis en De reis.

Weldra bleek dit meisje met de toepasselijke naam - ze is afkomstig uit de Alpen - gekwetst door een pijnlijk verleden van seksueel misbruik. Toch vormden de oudere tekenaar en de breekbare vrouw tien jaar lang een stel. Al mag je dat niet te traditioneel zien: meestal reisden ze samen ergens heen. Als Neige zich terugtrekt in een klein dorpje in Mexico - volgens de legende dichtbij de geboorteplaats van de god Quetzalcoatl - reist Baudoin haar achterna. Ze bezoeken samen een dorpsfeest en hij ervaart hoe zij zich voor hem schaamt wegens het grote leeftijdsverschil.

Hun ruzie wordt een boeiende dialoog in het boek, omdat Neige als schrijfster haar versie van de feiten via nauwelijks verhulde stijloefeningen op papier stelt. Het perspectief van zijn ongrijpbare lief en Baudoins opvallend eerlijke weergave van hoe ze hem wegduwt en weer aanhaalt, maakt van Amatlan een gelaagd en eerlijk boek. Baudoin, of Mathieu zoals hij zijn eigen personage speels noemt, denkt na over ouder worden en de naderende dood en bespeurt bij zichzelf de jaloezie van een verliefd kuiken die hij verafschuwt, maar waaraan blijkbaar niet te ontkomen valt.

Tussendoor schetst hij met virtuoze penseelstreken Mexicaanse landschappen en beelden geïnspireerd door de lokale cultuur, terwijl Amatlan paradoxaal genoeg niet echt over het land gaat. De plaats is louter een manier om een liefde te exploreren. Wie zoals Baudoin over zijn amoureuze excapades kan tekenen en vertellen, mag dat wat ons betreft elke dag komen doen.