Geschreven door : Wouter Porteman - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Alzeor Mondraggo -3 - De sleutel van de liefde

Kuise pulp

Op het negentigste jaar van de honderdjarige oorlog belegeren de rauwe Engelsen voor de zoveelste maal de statige Franse burcht Amenonie. Hoewel ze eigenlijk op zoek zijn naar de klungelige vliegende ‘tovenaar’ Alzéor, denken de Fransen dat ze weer langskomen om hun vrouwen te schaken en te verkrachten. Maar deze keer zullen die vuile theedrinkers hun slag niet thuishalen. Al hun fraaie en minder fraaie deernes hebben zich beschermd met het nieuwste model van een niet te openen kuisheidsgordel! Na een hevige strijd kunnen de Engelsen maar één loodzware kist veroveren uit de schatkamer. Het blijkt een kist vol sleutels te zijn. Alle sleutels van de kuisheidsgordels. Allemaal behalve één.

Alzéor Mondraggo is pure pulp in drie delen. Het begint ongelofelijk hilarisch als pure vloeibare humor, maar helaas worden de vele lachbronnen en verhaallijnen te vlug uitgeperst en in dit slotdeeltje heel netjes maar veel te vroeg opgedoekt. Nochtans bewijst Makyo hier in navolging van zijn onnavolgbare en langvergeten Drabbels dat hij nog steeds echt grappig uit de hoek kan komen. En de pas 24-jarige tekenaar David Caryn is een heel vlugge raap. Zijn wilde zoekende karikaturen en de heftige inkleuring stralen een soort sympathieke charme uit. Maar het mocht niet zijn. Terwijl papa Francis Carin vorig jaar een toptransfer versierde van Victor Sackville naar Lefranc, een topproduct van de Jacques Martin-fabriek, verliet David lichtjes ontgoocheld het stripvak.

Je hoeft geen ziener te zijn om te verklaren dat binnen vijf jaar geen kat nog spreekt over dé grensverleggende heroic fantasystrip Alzéor Mondraggo, maar vandaag is dit drieluikje het ideale onspannende tussendoortje. Te klasseren onder de E van Examenstripje, zo ergens tussen Excalibur en Garulfo.