Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Aaron

Aaron

In de gootjes

Zes jaar na zijn debuutalbum en afstudeerproject Hubert is Ben Gijsemans klaar met zijn tweede album. De auteur wisselt een in zichzelf gekeerde man van middelbare leeftijd in voor een meestal sip kijkende twintiger als hoofdpersonage. Aaron heeft weinig reden tot lachen. Hij moet zich voorbereiden op een paar herexamens waardoor zijn dagelijks bestaan is herleid naar een saai patroon van studeren, eten en vaste afleiding. Die vindt hij in het lezen van banale superheldencomics en staren naar een voetballend jongetje op een voetbalveldje waar Aarons slaapkamerraam op uitkijkt. Hij heeft geen vlotte babbel met meisjes. Als hij op café contact legt met een meisje dat hem wel ziet zitten, na aansturing van zijn kameraad, reageert hij onwennig en kopt hij geen enkele bal binnen.

Met veel herhaling van dezelfde prenten schrijdt het album rustig verder. En je begint je gewaar te worden dat er iets niet klopt aan Aarons aandacht voor het jongetje en vervolgens voor zijn neefje, de zoon van zijn broer met wiens gezin hij op wandeluitstap gaat. De afstand tussen de prenten is vrij nauw, en het is in die gootjes dat zich net veel afspeelt. Wat niet uitgesproken wordt, vul je als lezer aan. Je weet eerder dan Aaron dat wat er aan het gebeuren is, niet oké is. De herhaling van dezelfde plaatjes wekt enerzijds saaiheid en banaliteit in de hand, maar dat is net de truc om het ritme te bepalen, als stilstaande beelden van een film die niet lijkt op te schieten... soms zoals het leven zelve.

Pedofilie is een eng woord om het thema van dit album te omschrijven, maar de neigingen zijn er wel. Ook al zie je Aaron in bijna elke vierkante prent in dit strak ritmisch georkestreerde album, is er veel afstand tussen het personage en de lezer. Ben Gijsemans neigt niet naar veroordeling of uitspraak, hij nodigt je wel uit om zelf in te vullen wat er zich in het hoofd van Aaron omgaat. Die invulling zal voor jou anders zijn dan voor ons. Je zal misschien heftiger reageren of je ziet er minder graten in. In elk geval beroert Aaron met weinig expliciet aangereikte elementen.

De uitvoering van Aaron is subliem op alle gebied. De tekenstijl is behoedzaam, de kleerplooien liggen of vallen perfect waar ze moeten zijn. Het minimum aan beweging is geloofwaardig. De cameravoering, zonder voor spectaculaire zwenkingen, standpunten, perspectieven of afwisseling van shots te kiezen, is gedurfd. De hardcoverbehandeling met gedeeltelijk linnen kaft, de keuze voor het papier, de gekozen lettertypes, de geweldige inkleuring van zowel de strip (zacht, iel, gedempt) als de fragmenten van de superheldenstrips (verweerd, technisch onvolmaakt, gerasterd, verschoven kleurvlakken),... Dit is een volmaakte uitgave waardoor Oogachtend gerust naast een Sherpa kan staan op het podium van uitmuntendheid voor druk, afwerking... en inhoud.