Geschreven door : Gert Meesters - Categorieën : In de pers

3 vragen aan Ben Gijsemans

3 vragen aan Ben Gijsemans
  1. Hoe kom je ertoe om een boek over een pedofiele jongeman te maken?
    Ben Gijsemans: Eigenlijk is Aaron een vervolg op mijn debuut Hubert. Ik wilde opnieuw een worstelend personage dat de onrust van zijn moeilijke situatie in een vorm van noodzakelijk escapisme ontvlucht. Hubert was zo introvert dat hij moeilijk in contact kon komen met de buitenwereld. Hij vluchtte in de schilderkunst. De pedofilie in Aaron is er eigenlijk pas laat bij gekomen in het zesjarige gistingsproces. Ik hoorde ooit een schrijver vertellen dat een van zijn personages naar iets verlangde dat hem helemaal kapot maakte. Ik weet niet meer wie het was, maar het is blijven hangen. Ik zag ook de film Shame van Steve McQueen, over een man met een seksverslaving. Daardoor begon ik ideeën te krijgen voor de sfeer van mijn boek. Uiteindelijk gaf de docu Outing, over een man die zich out als pedofiel, de doorslag. Ik was ervan onder de indruk omdat er geen enkele hoop op een goede afloop was. Dat stimuleerde me om met het thema aan de slag te gaan.

  2. Was je niet bang voor de reacties met zo'n taboeonderwerp?
    Gijsemans: Ik heb het geluk dat ik heel weinig met de lezer bezig ben als ik een boek maak. Ik onderzoek een kwestie voor mezelf en dat is het enige waar ik rekening mee houd. Pas toen het boek bijna af was, begon het tot me door te dringen dat het wel eens moeilijk zou kunnen worden om het aan de man te brengen. Achteraf is het een goede zaak dat ik er vijf, zes jaar aan gewerkt heb, want in die tijd is het onderwerp zelfs in het door Dutroux getraumatiseerde België bespreekbaarder geworden. Er was onlangs nog de film Muidhond van Patrice Toye. Er is Stop It Now, een aanspreekcentrum voor mensen met pedofiele gevoelens.

  3. Waarom heb je gekozen voor een subtiele, wat afstandelijke verteltrant?
    Gijsemans: Ik registreer wat er gebeurt en probeer daarbij eerlijk te blijven tegenover mijn personages. Ik wil geen effecten toevoegen, ik wil de lezer niet manipuleren. In Hubert en Aaron gebeurt er veel achter de prenten. Er is drama, maar dat speelt zich grotendeels af in het hoofd van het personage. Ik vraag van de lezer dat hij actief meedenkt en dat drama mee vormgeeft. Als hij zich uiteindelijk engageert, komt hij zo heel dicht bij het personage. Aaron is voor mij een echt onderzoek. Ik heb me grondig gedocumenteerd, want alleen op die manier kon een scenario over dit onderwerp genuanceerd genoeg zijn. Ik wil geen ideeën verkopen. Ik hou van kunst, dus heb ik een hekel aan propaganda.