Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Suske en Wiske - 363: De maffe markies

 Suske en Wiske - 363: De maffe markies

Thuismatch

We benijden de huidige makers van Suske en Wiske niet. In een hoog tempo vier tot zelfs zes albums per jaar maken, voortdurend op het slappe koord bewegen om zowel nostalgische, oudere lezers/verzamelaars als jonkies zonder aandacht voor de voorgeschiedenis en nalatenschap van Willy Vandersteen en zijn opvolgers te plezieren. En dan zwijgen we nog over wat soms op sociale media te lezen is als "vrije meningsuiting", maar vaak niet meer dan een excuus is voor huftergedrag van vervelende mensen die altijd wel wat te zeiken hebben.

Nu goed, we merken ook wel tijdens het lezen wanneer deze of gene album ons verveelt of integendeel verrukt. De maffe markies is een van die Suske en Wiskes die ons wisten te verrassen en zelfs luidop deden lachen. In het nieuwste verhaal reizen Suske, Wiske en Lambik door de tijd, met name naar de achttiende eeuw. Ze willen de door haar speelzieke vader getergde Anne-Marie Van Zwollem opbeuren door een romantisch bal te organiseren op het befaamde kasteel dat in 1785 werd bezocht door Anne-Maries voorvader Philemon Van Zwollem, de markies van Nergenshuizen. Philemon was de eerste markies in de familie en hij is in het verhaal een goede vriend van hertog Wolfgang-Guillaume d'Ursel, de historische eigenaar van het kasteel van Hingene (bezoek het eens, het park errond is een prachtig wandelgebied). Vader Van Zwollem laat zich doorgaan voor Philemon. Als deze laatste oog in oog komt met zijn nazaat, blijkt dat het speelcomplex in de familie zit.

Voor tekenaar Luc Morjaeu was dit album een thuismatch. Sinds hij als kind het kasteel van Hingene bezocht, associeerde hij het met De kaartendans, een van de topverhalen in de langlopende stripreeks. Aan de hand van de kostuums, de decors en de historische setting zie je dat Morjaeu en zijn entourage van medewerkers zich hebben geamuseerd met het tekenen van het verhaal. Peter Van Gucht schenkt er weer een royale saus humor over zonder dat die saus geschift is. De grens tussen flauw en belegen enerzijds en spitsvondig en oprecht amusant anderzijds was al in de dagen van Vandersteen eentje die voor elke lezer elders ligt. In ieder geval hebben we luidop geproest bij de scène waarin Van Zwollem in de achttiende eeuw een polonaise start op de muziek van Willy Sommers. En zo zijn er nog wel een paar momentjes die van dit album een van de betere van het duo Morjaeu-Van Gucht maken. We hebben trouwens al altijd een boontje gehad voor de bekoorlijke Anne-Marie Van Zwollem, dus elk verhaal met haar heeft bij ons een streepje voor.

Hoewel het ons geen sinecure lijkt om een reeks na vele decennia sprankelend en relevant te houden, vinden we dat het de huidige makers aardig lukt om geregeld toffe strips te maken. Alleen als het eens een "moetje" is, bijvoorbeeld om een commercieel of educatief project te belichten, ontbreekt die sprankel weleens en dan schakelen de auteurs over op een soort automatische piloot. Dat was echter in de periode van Paul Geerts en daarna, bij talrijke gelegenheden als "het jaar van" of de verjaardag van een organisatie of dorp ook al zo. Creatievelingen zijn gewoon nog steeds op hun best als hun de vrije hand wordt gegeven. Dat moet je niet te veel bijsturen omwille van andere belangen. Strips moeten niet geschreven worden door lieden uit de marketing, vinden we.