Het veelbewogen leven van Melvin Hubbard, van kind tot volwassen man, begint met een slachtpartij en eindigt met een moord. Wild Bill is vermoord is echter niet het verhaal over een wraakneming. Het is ook geen gewelddadig avontuur en nog minder de geschiedenis van James Butler "Wild Bill" Hickok (niet te verwarren met William "Buffalo Bill" Cody). We maken het eind van een tijdperk mee. De 20ste eeuw is slechts een paar Colt-schoten verwijderd. Een wereld is bezig te verdwijnen. Het Wilde Westen maakt zich op zijn mythen bij te zetten. Het jonge Amerika staat voor een uitdaging en Hermann schetst op de voor hem zo karakteristieke, onnavolgbare wijze wat de mens beweegt. De mens met al zijn laagheden en grootsheid, staand in de naakte werkelijkheid.

In het stripcircus treedt deze beer ongeveer twee keer per jaar op. Hij is een van de trekpleisters, tegenwoordig een beroemdheid. Het publiek vraagt steeds weer naar hem. Met de tijd, met het klimmen der jaren, zou je verwachten dat het beest moe zou worden. Niets is minder waar. Hoe meer jaren er verstrijken, hoe meer van zijn karaktertrekken aan de dag treden.

De beer trekt zijn lippen op en ontbloot zijn messcherpe tanden. Zijn kleine, fonkelende ogen ontgaat niets. Je vraagt je af wat zich allemaal achter dat koppige voorhoofd afspeelt. Soms heb je de indruk dat hij erop uit is je een enorme loer te draaien. Je voelt dat hij op een dag iemand zal verslinden. Met huid en haar. Hij heeft al eerder een aantal mensen verwond met zijn zware, van scherpe klauwen voorziene poot. Want hij uit zijn woede graag op de clowns van een ander circus. De Clintons, Mitterands, Milosevics, Karadzics, Owens, Kouchners, Boutros-Ghali's, enz.(*), kunnen daarover meepraten. En de beer danst voort, op het krachtige ritme van de meeslepende muziek.

(*) Van Hermann, in dezelfde collectie, Sarajevo-Tango en Missié Vandisandi.