Vrouwen in 't wit - 32: Als een zwerende vinger …

.

Vrouwen in 't wit mogen nooit bleek wegtrekkenVerpleegsters hebben het niet makkelijk. Vergis je niet! Ze worden geconfronteerd met patiënten die niet steeds even veel patiëntie aan de dag leggen. Soms zijn ze zelfs gewoon onbeschoft. Een ander probleem zijn de sloten medicijnen die voorgeschreven moeten worden. Hou die maar uit elkaar, tegenwoordig. Je kunt je beter niet vergissen, of je wordt meteen aangeklaagd voor een medische fout. Je...

Vrouwen in ’t wit is al sinds 1981 op de afspraak in de gangen van het ziekenhuis. Elke keer weer leveren ze het bewijs dat humor de beste remedie is voor ernstige onderwerpen zoals ziekte, eenzaamheid of de dood. Want als je de auteurs moet geloven, ontbreekt het in de wit gesteven wereld van chirurgen, verpleegsters en andere gezondheidsspecialisten niet aan cynisme of zotternij. Om het nog niet te hebben over de blunders die er worden...

De vrouwen zijn het zat Onmogelijke werkuren en nooit een vrije dag... Het verplegend personeel is het grondig zat. De meest bekwame mensen gaan op zoek naar een andere baan. Het personeelstekort dat zo ontstaat, verplicht de directie om het even wie in dienst te nemen: muzikanten, luchtstewardessen, naaisters, theaterpersoneel. En de patiënten hebben er belang bij hun mond te houden.Het ziekenhuis grondig doorgelicht De tandem...

Er is veel te veel werk! Zoveel zelfs dat de vrouwen in 't wit geen nieuwe patiënten meer in hun ziekenhuis opnemen. Pech voor wie zijn been brak, last heeft van een hersenschudding of te kampen krijgt met een leververgiftiging. En ze willen al helemaal vermijden dat er iemand in het ziekenhuis sterft, want waar moeten ze die dan weer bewaren? Vandaag is bovendien een uitzonderlijke dag. De minister komt op bezoek en hij wil geen spatje bloed...

.

Ziekenhuis wanhopig op zoek naar verplegend personeel Als je graag werkt zonder er iets voor terug te krijgen, als je de indruk hebt dat de tijd blijft stilstaan zodra je aan het werk gaat, als je bang bent dat een vorstelijk salaris je zakken zou laten barsten, als je graag wordt uitgekafferd door bazen én door klanten, als je geduld met zieke mensen eindeloos is...dan mag je geen ogenblik meer twijfelen: je bent in de wieg gelegd om in de...

Een verblijf in het ziekenhuis is niet alleen een fysieke lijdensweg. Ook moreel krijg je vaak een paar klappen. Daarom hebben de auteurs voor hun fans in dit negenentwintigste deel een paar belangrijke adviezen: denk twee keer na voor je je laat opereren, zorg ervoor dat je dochter onder geen enkel voorwendsel in de verpleegkunde gaat, luister niet naar alle wilde verhalen die verpleegsters verzinnen en ga nooit samenwonen met een 'vrouw in...

Een beroepsgroep met een hoge risicofactorOm een goede verpleegster te zijn, heb je het volgende nodig: een (fraai) hoofd waarin een ijzersterk geheugen huist. (Gespierde) benen, om bij de eerste oproep van een zieke in nood onmiddellijk toe te snellen. (Stalen) zenuwen, om de meeste veeleisende patiënt het (fraaie) hoofd te bieden. (Sterke) armen, om de heethoofden in toom te houden. (Stevige) schoenen, om halvezolen op hun plaats te zetten....

.

Het onvermoeibare duo Cauvin en Bercovici is terug met een negenendertigste album waarin we als geprivilegieerde vips vanop de eerste rij het wel en wee mogen meemaken van dokters, verplegers en patiënten. De zorgverstrekkers zijn vaak het slachtoffer van de hoge werkdruk, het gebrek aan personeel en koppige patiënten. En de patiënten? Die zijn het slachtoffer van een logge administratie, betweterige artsen en... juist, ja, hun ziekte....

Een ziekenhuiskamer zou eigenlijk een oase van rust moeten zijn. Maar in het denkbeeldige ziekenhuis dat Cauvin en Bercovici opvoeren in Vrouwen in 't wit is niets minder waar! Rond het bed van hun patiënten is het al sinds 1986 een onafgebroken aan-en-aflopen van irritante kamergenoten, schoonmoeders op visite, lawaaierige kinderen en praatzieke en erg aanwezige verpleegsters. Om maar te zeggen: je wordt er niet erg gespaard als zieke! Deze...

Aanstekelijke ziekenhuishumor Alles draait in de soep in het ziekenhuis en Raoul Cauvin en Philippe Bercovici hebben besloten patiënten en personeel een humoristisch handje te helpen, met hier en daar een dosis sarcasme. Zoals steeds is humor de beste remedie om de pijn te verlichten, zeker als er herstructureringen zijn en het ziekenhuispersoneel wordt overgeplaatst. Sommigen zijn al op de psychiatrische dienst beland, anderen dromen van...

De lievelingsreeks van het ziekenhuispersoneel, want de patiënten zijn weer terug! Van radiologie tot pediatrie, van chirurgie tot otologie, alle afdelingen worden haarscherp ontleed door de vlijmscherpe scalpel van Cauvin en Bercovici. Met veel ironie en tederheid leggen deze twee humorspecialisten de kleine kwaaltjes en de grote gebreken bloot van de nieuwe supermarkten-van-de-gezondheidszorg. Daar knapt een mens van op!