Twaalf jaar na deel één en zeven jaar na deel twee verschijnt nu eindelijk het laatste luik in deze mythische trilogie van Frank en Bonifay.

Langs een weg ergens in Normandië heeft dokter Célestin zijn dierentuin gebouwd. Even verschillend als de beren, panters en gazellen zijn enkele merkwaardige mensen die er wonen. Dochter Manon werd door dokter Célestin geadopteerd en is bij momenten even wild en opvliegend als de dieren in het park. Buggy, begenadigd beeldhouwer van dieren, is ook een tovenaar met potlood en papier. Als laatste nam Anna haar intrek bij de bende. De vrouw zonder neus vluchtte uit Siberië, waar haar leven werd verwoest.

Ergens tussen de ark van Noach en het paradijs in, geeft Zoo ook een beeld van de moraal uit die tijd. Om de vredige microkosmos uit balans te brengen, was niet minder dan een wereldoorlog nodig. Aan het eind van deel twee ging Célestin naar het front... het was voor iedereen een terugkeer naar de harde realiteit. In deel drie trekt Anna de buitenwereld in. Ze volgt een eindeloos spoor van bloed en geweld tot in de ruïnes van de oude wereld. Op zoek naar de goede Célestin. Ze verloor haar ziel in Siberië maar misschien vindt ze hem in Frankrijk terug. Is dit het einde van de Zoo of net een nieuw begin?

Met een onvoorstelbare grafische kracht brengt Frank Pé diverse emotionele lagen in het sobere scenario van Philippe Bonifay.