Drenkelingen

Een barman kijkt naar zijn café in het hart van de stad. Het café heeft oude tafeltjes en een jukebox, hijzelf draagt een wit overhemd. Zo begroet hij zijn gasten die iedere dag komen, of iedere week. Of één keer in hun leven, met een rugzak of een geleende bos sleutels. Soms schijnt de zon op het terras, of is er een botsing op straat. Hij ziet oude bekenden, of wildvreemden, krantenverkopers en kaartspelers; alles en iedereen, alsof hij naar de vogels kijkt.

Dan gaat zijn vader door, zijn vader die maar een keer in het café is geweest, maar die nu overal opduikt, in herinneringen, of hier aan een van de tafltjes, vermomd als een oude bekende, of een wildvreemde. De barman ziet dat het tijd is om zijn overhemd uit te doen en zelf aan de bar te gaan zitten.

Geen stripverhaal, maar een roman met na ieder hoofdstuk een illustratie.