Don Quichot, de ridder van de droeve figuur, raakt door het overmatig lezen van ridderromans bezeten van dit genre. Hij wil ook zo'n held worden en schaft zich een kartonnen wapenuitrusting aan, een armzalig strijdros Rosinant, én een schildknaap, de arme boer Sancho Panza. Op avontuur ziet hij een herberg aan voor een kasteel, windmolens voor reuzen, zijn prostituees in zijn ogen edelvrouwen, en praat hij zo "literair ouderwets" dat niemand hem meer begrijpt. Gesteld zou kunnen worden dat Cervantes aldus op ironische wijze het heilige plaats zou laten maken voor het wereldlijke.

Een "kinderverhaal"?

In de jaren waarin Loek van Delden werkte aan 'Don Quichot', de vroege jaren vijftig, werd dit boek als "kinderboek" nog veel gelezen. Evenals 'Schateiland', 'Robinson Crusoë', 'Gullivers reizen', 'De hut van Oom Tom' en 'Tijl Uilenspiegel', om er slechts enkele aan te halen, waren het oorspronkelijk romans voor volwassenen. In de bewerkingen voor kinderen werden ze echter vele malen populairder!

Dat Loek van Delden het werk op totaal eigen wijze heeft bewerkt, dan wel herschreven moge duidelijk zijn. In zijn versie - en ook in andere versies voor de jeugd - komen we bijvoorbeeld geen prostituees tegen...

De 'Don Quichot' van van Delden mag onbetwist doorgaan als één van de hoogtepunten uit de Gouden Eeuw van de Nederlandse krantenstrips, de jaren vijftig!