In 1995 verscheen De vrouw van mijn dromen bij P&T Production dat in 2001 werd herdrukt bij Uitgeverij De Boemerang onder de titel Een echte vrouw. In dit album van François Walthéry, met decors van Georges Van Linthout en op scenario van Fritax (het pseudoniem van Jean-Claude de la Royère) belandt de door vrouwen geobsedeerde Arie Alberts na een operatie in de huid van een knappe, jonge blondine. Zijn hersenen werden in haar lichaam getransplanteerd. Ook het vervolg, Een echte vrouw! (2002), raakte nog vertaald, nu met Bruno Di Sano als hoofdtekenaar met grote medewerking van Walthéry en met Mythic als scenarist. Samen maakten ze ook al albums van de reeks Rubine. De delen 3 (2002) en 4 (2004) door hetzelfde team kregen echter geen vertaling meer. Daarin raakt Arie alias Johanna verzeild in een complot van oude nazi's die als jonge, manipulatieve meisjes de wereld willen veroveren. Dat gekke avontuur leidt naar een zoektocht in de Egyptische woestijn en een verborgen beschaving waar vrouwen de plak zwaaien.