Gerrie Hondius tekent over haar eigen leven, in een frisse, losse stijl, zonder voorschetsen of kaders.

In dit debuut uit 2000 (ze maakte hierna nog drie autobiografische stripboeken) komen fragmenten voorbij uit haar jonge jeugd in een gelovig gezin en beschrijft ze haar leven als tiener en twintiger, wanneer ze experimenteert met seks en relaties en haar eigen artistieke weg zoekt. Daarbij schuwt ze keiharde reflecties of nare herinneringen niet.

Er komen veel lichtvoetige scènes voorbij, zoals getekende gedichten of grappige conversaties met vriendinnen, maar daar tussendoor beschrijft ze ook de verkrachting die ze meemaakte op haar zeventiende, en de zware ziekete van een goede vriend. Hierdoor ontstaat een beeld van een compleet leven, waarin het positieve overheerst en de confrontatie met het negatieve niet uit de weg wordt gegaan.