"Een onwetend licht ... onthult mijn ontzetting in al haar naaktheid ... Ik sijpel uit een samenklontering van grauw en aangevreten vlees ... Maar wie ben "ik" ?" "Ik is een ander", antwoorde Rimbaud op deze fundamentele vraag waarmee het nieuwe boek van Daniel Hulet opent. Immondys heeft de vorm van een nachtmerrie in wakende toestand, waarin autobiografische elementen met macabere fantasmagorieën zijn vermengd. Het verhaal van een man op zoek naar zijn identiteit, in een poging waan en werkelijkheid te scheiden. "Uit een reeds aangevreten schepsel ... Een werveling van de materie ... Ik praat wartaal ... De tijd ontbreekt me ... Ik behoor niet langer mezelf toe ... " De wereld van Hulet is hier nog verder uitgewerkt dan in zijn eerdere albums en herinnert zowel aan Francis Bacon en David Lynch als aan Jorge-Luis Borges. Het is terecht dat de naam Borges valt in verband met dit boek, dat getuigt van een onverbiddelijke diepzinnigheid en pessimisme, maar ook van een zeldzame rijkdom en rijpheid : "We accepteren moeiteloos de realiteit, wellicht omdat we voelen dat niets echt is".