De ongeneeslijke menselijke domheid

Ze trouwen. Het had de mooiste dag van hun leven moeten worden. Maar een onschuldige, met garnalen gevulde tomaat gooit roet in het eten. Helaas kan niemand om de farce lachen, want opeens, in een orgie van geschreeuw, schoten, tranen en bloed, verandert het feest in een nachtmerrie. De haat doodt de liefde, de dood slaat blindelings om zich heen en je realiseert je eens te meer dat alles veel beter zou gaan op deze planeet als de mens niet vastgeklonken zat aan zijn ongeneeslijke domheid.

De schok van een bijzondere ontmoeting tussen twee meesters van de strip

Je kunt wel stellen dat "Hermann tot een van de grootste realistische tekenaars van deze tijd gerekend mag worden"(1). Sinds zijn debuut in 1963, heeft hij achtenzestig albums gemaakt, inclusief De Bloedbruiloft. Hermann heeft in die jaren een in alle opzichten opmerkelijk oeuvre opgebouwd, dat zijn gelijke binnen de strip niet kent. Zijn geheim? Diep geloven in alles wat hij onderneemt, heel hard werken, niet terugvallen op routine en beschikken over een geheel eigen stijl.

Je kunt ook stellen dat Jean Van Hamme "aan de basis staat van een aantal van de grootste successen van de hedendaagse strip"(2). Een verbluffende verteltrant, een trefzekere dialoog en een dynamische pagina-indeling. Met strips als "XIII", "Largo Winch", "Thorgal", "S.O.S. Geluk" en "De meesters van de gerst", heeft Jean Van Hamme aangetoond over de capaciteiten te beschikken om miljoenen lezers te boeien.

Scenarist Jean Van Hamme, tekenaar Hermann: de schok van een bijzondere ontmoeting tussen twee meesters van de strip.

(1) Patrick Gaumer en Claude Moliterni, Dictionnaire mondial de la Bande Dessinée, Larousse, 1998
(2) ibidem