Het eerste grote soloverhaal van François Schuiten. Een dynamische hommage aan de wereld van de stoomtrein, met fantastische accenten.

Machinist en mecanicien Leon Van Bel, een vijftiger die zijn pensionering nadert, is spoorwegman in hart en nieren. Zijn beroep wordt voor hem belichaamd door de 12.004, een schitterende stoomlocomotief van meer dan twintig meter lang, waarmee hij al vier keer rond de aarde is gereden en die hij liefdevol 'Schoonheid' noemt. Maar diep in zijn hart maakt hij zich geen illusies. In deze wereld, die de onze zou kunnen zijn, zullen de traditionele spoortreinen binnen afzienbare tijd worden onttroond door de kabelbaan. Van Bel zelf zal onherroepelijk op een zijspoor worden gerangeerd, net als zijn machine opgeofferd aan de eisen van de moderne tijd. Om te voorkomen dat de loc wordt verschroot, doet de opstandige oude spoorwegman een mislukte poging om Schoonheid te stelen. Desondanks blijft hij ervan overtuigd dat ze aan de snijbranders is ontsnapt en dat hij haar kan terugvinden. Daarom gaat hij stiekem aan boord van de kabelbaan, samen met een spraakgestoorde jonge vrouw die hij al eens eerder kort heeft ontmoet, onder dramatische omstandigheden...

François Schuiten werd op 26 april 1956 geboren te Brussel, in een familie die een grote belangstelling voor architectuur heeft.
Op de stripafdeling van het Institut Saint-Luc ontmoet hij Claude Renard, met wie hij twee albums maakt: De medianen van Cymbiola en De rail. Met zijn broer Luc ontwikkelt hij in de loop der jaren de cyclus van De holle aarde. Sinds 1980 werkt hij met Benoit Peeters aan de reeks De Duistere Steden: deze albums zijn vertaald in een tiental talen en wonnen vele prijzen.

In 2002 ontving hij de grote prijs van Angoulème voor zijn gehele oeuvre.