Geschreven door : David Steenhuyse - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Trunk -1 - De onbekende soldaat

Trunk -1 - De onbekende soldaat

Zichtbaar genoegen

In een door oorlog en chaos gedomineerde wereld volgt de verminkte ex-soldaat Trunk een spoor dat hem moet leiden naar Bevan Glendup, een "onbekende soldaat". Zijn ouders hebben namelijk een teken van leven gekregen en willen hem terugvinden. De opdracht komt goed uit voor Trunk. Met het voorschot kan hij zich een prothese aan de linkerarm permitteren. De prothese heeft de bijzondere eigenschap dat het in gelijk welk wapen kan transformeren in een gevecht of een situatie waarin het de bonkige speurder uitkomt. Op zijn tocht in duistere keldergewelven, desolate loopgrachten, de hel en andere sinistere decors komt het verlengstuk handig van pas want hij kruist meermaals het pad van monsters, vampiers, zombies, draken en andere creaturen. Maar Trunk zet zonder omzien door.

Dit horrorverhaal is een zelfstandig album dat voortvloeide uit de maalstroom die Bloeddorst heet. Voor dat project leverden een trits Nederlandse auteurs en een enkele Vlaamse deelnemer elk een horror- of griezelverhaal dat Bee Dee uitgaf in een dikke uitgave. Trunk stond er ook in gepresenteerd, een zoveelste samenwerking tussen Minck Oosterveer en zijn vaste scenarist Willem Ritstier, vooral bekend van hun reeks Nicky Saxx.

In het album merken we het zichtbare genoegen van Oosterveer om in een ander genre zijn duivels te ontbinden. De tekeningen zijn immer gestileerd met contrastrijke zwart-witverdeling zoals we van hem gewend zijn. In het laatste plaatje van de epiloog herkennen we een duidelijke knipoog naar Batman. De uitgever vertelde dat het allemaal in een sfeertje van Lovecraft baadt, terwijl we er zelf een flard van Mike Mignola's Hellboy in herkenden en een collega sleurde er ook de film Jacob's ladder bij, want zijn de taferelen die Trunk moet doorstaan wel allemaal echt? Ja, een mens zoekt al eens naar referenties tijdens een lezing. Wellicht daardoor dat bepaalde passages wat verwarrend overkwamen. Een volslagen verkeerde eerste indruk weliswaar (een meer geconcentreerde herlezing bracht orde), maar hoe dan ook is het scenario een atypische Ritstier met een betere structuur dan het indertijd ontspoorde Zodiak en met meer zorg voor details dan een Nicky Saxx waarin al eens een misplaatste toevalligheid voorkomt. Een minpunt vonden we de flauwe inkleuring. Het beperkte palet van pasteltintjes mag wat ons betreft ingeruild worden voor ruigere kleuren met een morsig patina zoals de meeste horrorstrips en –films per definitie eisen.