Geschreven door : Dai Heinen - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

Thorgal - 37: De kluizenaar van Skellingar

Thorgal - 37: De kluizenaar van Skellingar

Een van de betere van de laatste jaren

Na zesendertig delen is het de eerste keer dat Thorgal het zonder zijn oorspronkelijke creatieve scheppers Jean Van Hamme en Grzegorz Rosinski moet stellen. Na het afscheid van Van Hamme werd Yves Sente zijn vervanger, maar Thorgal-volgers weten hoe het afliep met de plannen van Sente. Xavier Dorrison ruimde een album op en Yann mocht de Viking rijger weer naar huis brengen. Eenmaal thuis vond tekenaar Rosinski het tijd om met het tekenen van de stripreeks op te houden en begon de zoektocht naar een nieuwe tekenaar.

Roman Surzhenko leek een logische opvolger, maar de keuze viel op een andere tekenaar uit het Thorgal-universum: Fred Vignaux. Hij deed ervaring op met de laatste twee delen van de spin-off over Kriss van Valnor die hij zelf al had overgenomen van Surzhenko toen deze laatste inviel na het afscheid van Giulio De Vita als tekenaar. Nu is het tijd voor een nieuwe start voor de Viking met een nieuw team. Hun eerste album is een van de betere van de laatste jaren en eindelijk ook weer een afgerond verhaal.

Terwijl hij zijn dagen vult met vissen en zijn gezin duikt er een ongenode gast op uit zijn verleden als Shaïgan zonder genade. Toen was Thorgal enkele albums de wrede handlanger van Kriss van Valnor. Om met zichzelf in het reine te komen, gaat Thorgal op weg naar het eiland waar de kluizenaar van Skellingar verblijft. De weg naar de confrontatie met deze moordzuchtige kluizenaar verloopt hobbelig en enige hulp van de goden is gewenst. Of zij bereid zijn het sterrenkind te helpen, ontdek je al lezend. Wel staat in de sterren geschreven dat Yann op de goede weg is en dat de reeks Thorgal nog genoeg uitdagingen biedt aan makers, fans en lezers. Dat er afscheid wordt genomen van langlopende verhaallijnen en diverse nevenreeksen is een moedige en juiste beslissing.

Of Fred Vignaux de ultieme opvolger van Rosinksi is, durven we nog niet hardop uit te spreken. Zijn stijl komt wel overeen met zijn stijl voordat Rosinski Thorgal begon met schilderen. Maar bepaalde scènes vinden we te gehaast uitgewerkt en van Thorgal verwachten we grafisch meer dan gemiddeld. Er zijn ook scènes waarin Vignaux de juiste stijl wel te pakken heeft, maar die zijn nog niet constant genoeg.

Thorgal bewijst nog lang niet versleten te zijn, maar de weg terug naar de top waar hij ooit thuishoorde, is lang en zwaar. Of het lukt, moet de toekomst uitwijzen.