Geschreven door : Flo Van Dijck - Categorieën : Reviews De Stripspeciaalzaak

SuperGroom - 1: Superheld tegen wil en dank

SuperGroom - 1: Superheld tegen wil en dank

Stoutmoedig initiatief

Robbedoes, "de charmante held met een kwajongenskantje" (sic), is danig gefrustreerd. Zijn ecologische voetafdruk is groot, hij ziet z'n vrienden en familie te weinig, hij is zijn malle pak beu en bovenal voelt hij zich een hasbeen die niemand nog interesseert. Om de verkoop van "het weekblad met zijn naam" op te krikken, bedenkt hij samen met de graaf van Rommelgem een plan dat grappig bedoeld is. Hij verkleedt zich als SuperGroom, een flitsende held die alle onrecht te lijf gaat. Bedoeling is dat het een enorme buzz wordt en dat Robbedoes na verloop van tijd zijn masker aflegt waarna iedereen van hem zal houden. Maar het loopt mis en Robbedoes acht het wijselijk om zijn ware gelaat niet te tonen. Hij bergt het SuperGroom-pak in de kast, wordt weer z'n oude zelf en belandt met Kwabbernoot in Hollywood waar hij een aanbieding krijgt om aan een film mee te werken. Hij weigert, keert terug naar huis en besluit voortaan in de moestuin te blijven schoffelen. Tot op een dag SuperGroom opnieuw van zich laat horen. Robbedoes is in paniek. Wie is in zijn vroegere rol gekropen? En hoe kan hij de nep-SuperGroom stoppen?

De avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot heb je ondertussen in veel vormen en gedaanten. Niet geschoten is altijd mis lijkt de achterliggende strategie, het resultaat is een rommelig allegaartje met af en toe iets dat de middelmaat overstijgt. Als het Robbedoes betreft, zijn we redelijk tolerant geworden. En alsof er nog niet genoeg afkooksels waren, krijgen we nu SuperGroom op ons bord. We grepen naar de Alka-Seltzer toen we het nieuws vernamen. Dat was iets te voorbarig.

SuperGroom schiet onstuimig uit de startblokken, weet de vaart er lange tijd in te houden, zakt halfweg toch wat in en verliest tegen het einde compleet het noorden. Dat is verdomd jammer, maar het is geen doodsteek voor dit stoutmoedig initiatief. SuperGroom is immers zo'n typisch Frans product waarvan wij er in Vlaanderen te weinig hebben. Meer dan tachtig pagina's lang mogen Yoann en Fabien Vehlmann hun zin doen. De helft daarvan draagt niks bij aan het verhaal, maar de auteurs en de lezers amuseren er zich wel mee. Hier zat allicht geen rekenwonder mee aan de vergadertafel toen het project vorm kreeg, anders was men zeker bij een stripje van dertig bladzijden uitgekomen. SuperGroom wil namelijk het gevoel van een onvervalste comic oproepen en slaagt daar niettegenstaande de afwijkende lengte ook echt in. De bladspiegel, het aantal vakjes per pagina, de cameravoering, het tempo en de dynamiek doen denken aan wat we van de Amerikaanse superhelden uit de pulpblaadjes kennen. Dat sommige plotwendingen onduidelijk of onlogisch zijn, is sneu en had vermeden kunnen worden. Het totale pakket is echter dermate swingend, wervelend en meeslepend dat we dit voor één keer door de vingers willen zien.

Maar één stommiteit kunnen we niet goedkeuren. Wanneer Spip zijn verzameling Robbedoes-albums en -weekbladen aan de lezers toont, zien we enkel Franse uitgaven met in grote letters Spirou op elke cover. Dat is een flagrant staaltje van arrogant je m'en foutisme in een Nederlandstalige uitgave. De verantwoordelijke plantrekker moest zich schamen.